อันเนื่องมาจากพรมแดงออสการ์ ว่าด้วยเรื่อง ชุดของ แก้มวิชญาณี...
.
ใหญ่ไปรึเปล่า
เกะกะเพื่อนไหม
ทำไมแก้มไม่อ่านไลน์กลุ่ม
ทำไมไม่ใส่ชุดไทย
ทำไมอยากเด่นอะไรขนาดนั้น
น่าจะดูคนอื่นบ้างทำไมไม่แต่งตัวให้เข้ากับทีม...
บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วผมก็คิดนะว่าคนไทยเราถูกเลี้ยงดูมาให้ทำตัวกลมกลืนไม่แตกแยก เราถูกหล่อหลอมให้ใส่เครื่องแบบนักเรียนเหมือนกันหมด ทรงผมเหมือนกันหมด เครื่องประดับห้ามใส่ ต่างหูใส่ได้แค่แบบห่วงเล็กๆหรือเม็ดทองๆติดหู ต่างหูแบบห้อยระย้าห้ามใส่ ผู้ชายห้ามเจาะหู ผู้หญิงห้ามทำสีผม เราถูกกำหนดให้อยู่ในกรอบ ขนาดสีกางเกง กระโปรงนักเรียน ยังแทบจะกำหนดโค้ดสี หรือบางทียังแทบจะกำหนดชื่อร้านให้ไปซื้อเลยว่าต้องซื้อของร้านนี้ๆ ใครแต่งตัวไม่เหมือนเพื่อนคือแปลก และประหลาด (กรณีแก้มนี่ถ้างานกำหนด ( Dress Code มาว่าให้ใส่ชุดประจำชาติผมจะไม่ว่าเลย)
แต่ประเทศไทยอยากเป็นเมืองแฟชั่น !!!!
แต่คนไทยอยากเป็นผู้นำเทรนด์
คนไทยจำนวนมากยังคิดว่า ผ้าไทยสวยที่สุดในโลก ชุดไทยคือชุดที่สง่างามและเป็นเอกลักษณ์ของชาติ โดยที่จริงๆหลายคนยังไม่รู้ว่าชุดไทยราชนิยมที่เราเห็นสวยงามนี่ เริ่มต้นออกแบบและตัดเย็บโดย ปิแอร์ บัลแมง โดยสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ท่านให้ออกแบบมาไม่กี่สิบปีนี่เอง...
งานพรมแดงออสการ์คืองานที่ทุกคนต้องแต่งออกมาให้สวยที่สุด มั่นใจที่สุด แทบไม่มีปีไหนเลยที่กำหนดทีมสีหรือชุดอะไรบังคับให้ใส่ ดารานักแสดงที่นั่นจะแต่งตัวกันแบบปล่อยพลังโชว์ไอเดีย ความคิดสร้างสรรค์กันสุดฤทธิ์ Lizzy Gardiner ผู้ชนะรางวัล Best Costume Design จากภาพยนตร์เรื่อง The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert เอาบัตรทอง Amex มาทำชุดราตรีทั้งชุดขึ้นรับรางวัลออสการ์มาแล้ว คนฮือฮากันมาก มาดูที่คนไทยยังต้องบอกว่า แต่งตัวให้ดูเพื่อนบ้าง แต่งตัวให้อ่านไลน์กลุ่มบ้าง อย่าเด่นเกินเพื่อน อย่าแปลกนะ อย่าแต่งตัวแปลก ต้องแต่งชุดไทยนะ ไปเผผยแพร่ความเป็นไทย พรมแดงนานาชาติ ผู้หญิงยังไม่เท่าไหร่ แต่ผู้ชายนี่เหมือนโดนภาคบังคับเลยว่าพอเป็นคนไทยจะต้อง ใส่สูทผูกหูกระต่ายแต่นุ่งจูงกระเบน แต่งกันแบบนี้มาน่าจะเป็น 20 ปีแล้ว งานพรมแเดงออสการ์นะครับ ไม่ใช่งานเลี้ยงของสถานฑูต ไม่ใช่งานเลี้ยงภริยานายตำรวจ หรือไม่ใช่งานเลี้ยงคนไทยที่มาช่วยงานกฐินในวัดไทย
.
มาถึงตรงนี้ อย่างที่บอกแต่ต้น คนไทยเราโดนบังคับให้อยู่ในกรอบ เสื้อผ้าหน้าผมนี่แทบจะไม่มีโอกาสคิดไม่มีโอกาสเลือกอะไรเลย เพราะทุกอย่างบังคับมาหมดแล้ว เด็กๆที่กำลังโต สมองกำลังมีความคิดแปลกๆกลับโดนบังคับให้อยู่ในกรอบ แนวคิดอยากจะมิกซ์แอนด์แมทช์เสื้อผ้านี่แทบหาโอกาสไม่ได้เลย แล้วเราจะมีดีไซเนอร์เก่งๆได้ยังไง ลองดูดีไซเนอร์ดังๆบ้านเราทุกวันนี้สิครับ เอาเข้าจริงๆ หาคนที่มาจากชนชั้นปกติธรรมดายากมาก โดยมากก็มาจากครอบครัวมีฐานะร่ำรวยส่งลูกไปเรียนแฟชั่นดีไซน์กลับมาตัดเย็บขายกันเองนั่นแหละครับ และเราก็หลอกตัวเองว่าเราเป็นเมืองแฟชั่น...
.
เราคนไทย หน้าตาก็คนไทย พูดจาก็พูดภาษาไทย นำเสนอผลงานในฐานะคนไทย พรีเซนต์ความเป็นไทยพอแล้วครับ อย่าเอะอะชุดไทย เอะอะชุดไทย อะไรก็ชุดไทยเลยครับ บางทีผมว่าอะไรที่ยัดเยียดเกินไปมันก็ไม่ได้ว่าจะเก๋อะไรนะครับ พยายามหลุดออกจากกรอบบ้าง ยอมรับความแตกต่าง ยอมรับความแปลกใหม่ ให้พื้นที่เด็กๆได้แสดงความคิดและปล่อยพลังบ้างครับ...
