Welcome to my Channel again~
I know its been awhile. This year has really taught me into something more valuable about life. As you all know I have been in this beauty/fashion industry for 8 years! to be honest with you, I am tired of creating new trends and playing with makeup for some reasons! (purely because it’s not a sustainable happiness really!) I have been in touch with my own root- Thailand and its culture for over two years. It has been an incredible journey for me! Bonding back with the tradition, people and forests, I am soo happy! And yet I have finally gain back the purpose of life all over again.
This is our final video of this year, working with the Tourism Authority of Thailand. On this video, we visited Pattani, Narathiwat and Yala (the southernmost province of Thailand) to learn about Batik techqniues, food, culture, religion and forests. Happiness and smiles that I have received here, are so pure and I wish they reach out to you all in any kind of way!
With love,
Pear
นี้คือ video อะไร:
-PearypieamazingThailand ตัวสุดท้ายของโปรเจคที่ทำร่วมกับการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยในปีนี้ เป็นวีดีโอเรื่องราวของรอยยิ้มที่แพรได้รับจากผู้คนที่อยู่ทางภาคใต้
ไปไหนมา:
-ยะลา-ปัตตานี -นราธิวาส
ไม่กลัวเหรอ มีแต่คนบอกว่าสามจังหวัดชายแดนภาคใต้อันตราย:
-เอาจริงๆเรารู้สึกตื่นเต้นมากๆหลังเราหาข้อมูลเกี่ยวกับทั้ง 3 จังหวัดนี้เสร็จ เราตื่นเต้นที่จะได้เข้าป่า เราตื่นเต้นที่จะได้เห็นทะเลหมอก เราตื่นเต้นมากที่จะได้กินอาหารเมนูใหม่ๆอร่อยๆ เราตื่นเต้นที่เราจะได้เรียนเทคนิคผ้าบาติก เราตื่นเต้นที่จะได้เห็นว่าสีธรรมชาติ shadeทางภาคใต้เป็นสีแบบไหน เราตื่นเต้นที่จะได้เห็นว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นเค้าเป็นยังไง ใส่อะไร อยู่กันแบบไหน เรานึกถึงภาคใต้และผ้าภาคใต้ไม่ออกเลย แบบเออว่ะ เราไม่รู้อะไรในภาคใต้เลยนอกจากว่าภาคใต้มีทะเลและอาหารซีฟู๊ด เราไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับยะลา นราธิวาส หรือ ปัตตานี ว่าเป็นยังไง นึกว่าอยู่ติดทะเล อารมณ์เหมือนภูเก็ต กระบี่ อะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ
ส่วนคำว่า กลัวมั้ย เราไม่เข้าใจว่าทำไมคำถามเหล่านั้นถึงต้องถูกตั้งให้เป็นคำถาม เพราะ ที่นี้คือ “บ้านของเรา” เราอยากที่จะได้มาทำความรู้จักบ้านของเราให้มากขึ้น คำว่า ‘กลัว’ ไม่ควรจะมี
แล้วทำไมถึงเลือกมาละ:
-อยากกินผลไม้ไทยสดๆในสวนเลย ตอนหน้าที่มันออกพอดีน่าจะฟินมาก อยากกินทุเรียนสดๆจากต้น อยากแต่งตัวเที่ยวสนุกๆโดยการนำผ้าไทยทางใต้มาทำเป็น theme safari บุกสวนผลไม้ อยากเห็นต้นเงาะที่มีสีแดงๆกลมๆขึ้นเต็มต้นตัดกับความเขียวของใบ อยากกินโรตี อยากกินชาชัก อยากเดินตลาดเช้า อยากเห็นผักผลไม้แปลกๆ อยากกินสะตอ อ่านแล้วอาจจะเห็นว่าแพรห่วงแต่เรื่องกิน จริงๆแล้วเราก็มีเป้าหมายมากกว่านั้นนะ 555 อยากมาเรียนรู้เรื่องผ้าภาคใต้ กับ พ่อปิยะ อยากมาลองทำผ้าบาติกเป็นของตัวเอง อยากลองใส่ฮีญาบอยากไปพูดที่มหาลัยเรื่องผ้าไทยที่ไปเห็นมาปีนี้จากเหนือลงใต้ อยากมาเดินป่าใต้ด้วยผ้าบาติกที่เราออกแบบ อยากมาสูดอากาศสบายๆและปลอดมลพิษ
สรุปว่าไปไหนมาบ้าง:
โห เยอะเลย ไปมาตั้ง 6 วัน สามจังหวัด
อาหารเป็นยังไง กินไรมาบ้าง:
-ส่วนมาก พวกเราทานอาหารมุสลิม อาหารฮาลาล โรตี มะตะบะ ข้าวหมกไก่ ข้าวยำใส่ดอกดาหลา และก็กับข้าวฝีมืออร่อยๆของชุมชมต่างๆที่มาจากผลไม้และผักตามฤดู สะตอนี่คือแบบโคตรดี มีให้ทานสดๆ ลูกใหญ่ มันๆกรอบๆ มีแบบนำไปปิ้งให้หอมๆแล้วทานกับน้ำพริกด้วย จัดเต็มกับทุเรียนเช้าเที่ยงเย็น ต่อด้วยลองกอง เงาะ มังคุด ที่ชอบมากๆคือ กล้วยหินต้มและกลัวยหินฉาบรสปาปริกา สุดยอดของความตัวแตกไปเลย ใครให้อะไร ลองกินหมด ชิมหมด เลี้ยงพวกเราดีสุดๆ 😭 note** กล้วยหินเป็นพืชท้องถิ่นของทางนั้น เปลือกของกล้วยกินจะหนาหน่อย เวลาเอาไปแปรรูปรสชาติจะอร่อยขึ้นมากๆ
ผ้าไทยทางนี้มีอะไรบ้าง
-เยอะเลย ผ้าจวนตานี ที่เป็นผ้าทอดั้งเดิม และถ้าเป็นลักษณะของการเขียนเทียน การพิมพ์ไม้ก็มีผ้าบาติค ผ้าปาเต๊ะ แต่ครั้งนี้มาทำความรู้จักผ้าปะลางิง ปะลางิงแปลว่า rainbow /สายรุ้ง เป็นผ้าที่มีหลายเทคนิคและสีสันอยู่ในผ้าหนึ่งผืน การทอลายบนผ้า การมัดย้อม การพิมพ์ การเพ้นท์ การเขียนเทียนปิดตัวลาย เทคนิคการย้อมสี การล้างเอาสีออก เยอะมากที่ว่าต้องมีกลับมาเรียนอีกหลายครั้งแน่นอน
ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆ กว่าจะมาเป็นผ้าหนึ่งผืนมันเหมือนการทำงานกันเป็นงานกลุ่มและผ่านระบบความตคิดมาเยอะ ก่อนถ่ายวีดีโอนี้แพรได้มีโอกาสไปหาพ่อปิยะและแม่เจี๊ยบหลายครั้ง (เราเจอกันครั้งแรกๆที่งานOTOP กทม) แต่สุดท้ายลูกก็ไม่เข้าใจว่าพ่อกับแม่พูดถึงอะไร -_-“ ทำให้แพรบินไปหาพ่อกับแม่ที่ยะลาก่อนที่จะมาถ่าย video และมันก็ทำให้แพรเข้าใจมากขึ้นว่าว่าผ้าที่เราได้เห็นอยู่ ขบวนการของผ้ามันเป็นอย่างไรบ้าง เห็นอย่างเดียวมันไม่เข้าใจหรอก มันต้องลงมือทำด้วย แพรชอบ technique บาติคมาก ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองเป็นวันๆ ต้องระวังไม่ให้พิมพ์เบี้ยว ห้ามใช้เทียนมากเกินไป เพราะมันจะส่งผลถึงตอนย้อม เป็นการตั้งสมาธิที่ดี ให้ร่างกายเราได้เชื่อมโยงกับสติเรา
พ่อปิยะสอนอะไรบ้าง นอกจากเรื่องผ้าและ technique ต่างๆ:
-การที่ได้มารู้จักกับอาจารย์ปิยะ เป็นการเพิ่มพลังบวกทางด้านความคิด พ่อสอนให้เรารู้จักตัวเองและการ “สร้างค่าในตัวเรา สร้างค่าในแบบของเรา และถ้าเราทำได้ เราต้องสร้างค่าให้กับชุมชมต่ออีกด้วย” มันเป็นอะไรที่เจ๋งมากๆเลย ตรงที่
พ่อต้องการที่จะต่อยอดตัวเอง ตัวผ้าที่พ่อทำอยู่และพ่อก็ต้องการที่จะต่อยอดสังคมที่พ่ออยู่อีกด้วย เพื่อส่งเสริมการสร้างอาชีพ สร้างรายได้แก่ทุกๆคนในท้องถิ่น ประทับใจพ่อปิยะกับแม่เจี๊ยบมากๆ ทั้งสองท่านต้องการที่จะสอนจริงๆ พาเราไปวังโกตาบารู เห็นถึงสถาปัตยกรรมที่เป็นที่มาของบล็อกพิมพ์ลายจนถึงว่าสมัยก่อนเค้าใส่อะไรกัน
พอเราได้เรียนรู้ อดีต เราใส่ความปัจจุบันลงไป เราก็สร้างอนาคตต่อได้อีก เจ๋ง
ได้อะไรหลังจากการไปทริปนี้ :
-นอกจากเรื่องการกินดีอยู่ดี อาหารอร่อยและความรู้เรื่องผ้าแล้ว แพรได้เชื่อมโยงกับธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์อีกด้วย การที่เราอยู่ในเมือง ใช้ชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลียม อยู่หน้าคอม ทำให้เราลืมความเป็นคนไป การได้มาเดินป่าภูเขาทอง อ.สุคิริน จังหวัดนราธิวาสและเรียนรู้วิถีชีวิตร่วมกับธรรมชาติมันดีมากๆเลย ทำให้เราได้เห็นพันธุ์ไม้และพืชพันธุ์ใหม่ๆ ได้หายใจไปพร้อมกับเสียงน้ำ ฟังเสียงต้นไม้ เข้าใจความสำคัญของแหล่งน้ำและระบบนิเวศ ร่วมไปถึงการอาศัยร่วมกับสิ่งต่างๆในป่า
กลับมาจากภาคใต้ แน่นอนว่าแพรไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ได้ไปเห็นอะไรหลายๆมา มันสอนเราเรื่องชีวิตเยอะเลย สอนให้เรารู้จักการอยู่ร่วมกับคนอื่น สอนให้เราเอาใจใส่สิ่งเล็กๆน้อยๆ สอนให้รักตัวเองมากขึ้น สอนให้คำนึงถึงคนอื่นและสิ่งแวดล้อม สอนให้รักต้นไม้ น้ำ ธรรมชาติ และเคารพสิ่งต่างๆในระบบนิเวศเพราะสุดท้ายเราคือเค้า และเค้าคือเรา ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันหมด สีสันของยะลา นราธิวาสและปัตตานี เหมือนกับผ้าปะลางิงที่ไปเรียนมา ประทับใจรอยยิ้มของผู้คนที่มาจากใจจริงๆ เราสัมผัสได้ถึงพลังความรักที่ได้รับ ทำให้เกิดคำว่า South Smile และแพรต้องขอขอบคุณจากใจจริง เพราะรอยยิ้มเหล่านี้มันทรงพลังจริงๆ
ได้อะไรหลังจากทำ project นี้ กับ ททท:
-สิ่งที่ได้รับนั้นคือความสุขอย่างแท้จริง สุขที่มาจากภายใน สุขที่มีแต่คุณค่าและความหมายเพราะอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยรู้จักประเทศตัวเองเลย ประเทศไทยแบบโคตร amazing มีอะไรใหม่ๆให้เราได้เรียนรู้ตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภูมิปัญญาชาวบ้าน สมุนไพรรักษาโรค ศิลปวัฒนธรรมไทย ภาษาและศาสนาที่แตกต่างกันไป ทำให้แพรอยากรู้จักประเทศไทยมากกว่านี้ อยากที่จะพัฒนาตัวเองให้เป็นคนที่ดีและเก่งมากกว่านี้เพื่อที่เราจะได้พัฒนาสังคมที่เราอยู่ให้ไปสู่สิ่งที่ดียื่งขึ้นไปอีก
