關於 unbelievable facts ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

【警察毆打伴侶比率：40%】
示威者嗌「黑警死全家」，煮家男人Bob叔集集在節目叫港女不要嫁差人，看來都是有道理，不是亂講的。

朋友Paul上星期推介我看Netflix劇集Unbelievable，劇集改編自真人真事，寫2008-11年左右在美國發生的一連串高智商罪犯連環強姦案，創作/製作果然出色，我將另文推介。看到第七集，因為兩個女探員一直懷疑疑犯是警員，開始出現一連串這些對白：警察的家暴特別嚴重，可高達40%啊！

Unbelievable改編自真人真事，製作認真，我可不信是胡謅的，往網上一搜，果然找到了不少資料。bbc 2014年一篇報道引述資料寫到，至少有四成的警察家庭受到家暴，一般家庭比率佔一成：

The National Center for Women and Policing cites two studies that found that "at least 40% of police officer families experience domestic violence, in contrast to 10% of families in the general population". （https://bbc.in/2ZO1dz9）

類似資料，在美國The Atlantic寫成了另一篇：Police Have a Much Bigger Domestic-Abuse Problem Than the NFL Does

https://bit.ly/35qva9G

更詳細的報道，可讀以下兩篇。

1.Do 40% of police officer families experience domestic violence? It's complicated
https://bit.ly/2Qo2RV7

相信這是不分地域的世界性問題，ALL COPS ARE BASTARDS，分別只在有沒有受到制衡和懲處。

2.特別推介https://www.thebureauinvestigates.com那一篇，詳細訪問了受害者，我引一段：

“We’ve heard of these cases again and again,” she said. “It’s about police culture and about believing and supporting your colleagues over and above the fact they may be dangerous and acting in a criminal manner.”

過年前朋友一直說他的好友（女）要嫁給差人，問過所有朋友都反對，甚至有人講明不會出席婚禮。這對新人二人感情不好，但女的感覺年紀到了，最後還是嫁了。我不認識當事人，甚至生活圈中沒有警員或警察伴侶，只好講句：祝君好運。

我對警察固然很有意見，不用否認，但以上是HARD FACTS。我不是社工、相關專業，很好奇的是香港數字如何，我認識好一些父親是退休警察的朋友，但不好意思直問，個別家庭的案例基數也太低。如果大家有相關資料、經驗，歡迎分享。

說黑警死全家是不對的，他們的伴侶頂多被打到半死。

（今晚出post會比較多，我仍未寫完。過兩天寫寫令我很感動的Unbelievable）

#午夜翻牆

根據計算，100萬人遊行隊伍要從維多利亞公園排到廣東；200萬人遊行則要排到泰國。

順道一提香港15～30歲人口約莫100出頭萬人。以照片人群幾乎都是此年齡帶來看，兩個數字都是明顯誇大太多了。

另一個可以參考的是1969年的Woodstock Music & Art Fair，幾天內湧進40萬人次，照片看起來也是滿山滿谷的人。（http://sites.psu.edu/…/upl…/sites/851/2013/01/Woodstock3.jpg）

當年40萬人次引發驚人的大塞車，幾乎花十幾個小時才逐漸清場。

而香港遊行清場速度明顯快得多。

順道一提，因此運動而認定「你的父母不愛你」的白痴論述也如同文化大革命時的「爹親娘親不如毛主席親」般開始出現：

https://www.facebook.com/SaluteToHKPolice/videos/350606498983830/UzpfSTUyNzM2NjA3MzoxMDE1NjMyMTM4NjY3MTA3NA/

EVERY MAJOR NEWS outlet in the world is reporting that two million people, well over a quarter of our population, joined a single protest.
.
It’s an astonishing thought that filled an enthusiastic old marcher like me with pride. Unfortunately, it’s almost certainly not true.
.
A march of two million people would fill a street that was 58 kilometers long, starting at Victoria Park in Hong Kong and ending in Tanglangshan Country Park in Guangdong, according to one standard crowd estimation technique.
.
If the two million of us stood in a queue, we’d stretch 914 kilometers (568 miles), from Victoria Park to Thailand. Even if all of us marched in a regiment 25 people abreast, our troop would stretch towards the Chinese border.
.
Yes, there was a very large number of us there. But getting key facts wrong helps nobody. Indeed, it could hurt the protesters more than anyone.
.
For math geeks only, here’s a discussion of the actual numbers that I hope will interest you whatever your political views.
.
.
DO NUMBERS MATTER?
.
People have repeatedly asked me to find out “the real number” of people at the recent mass rallies in Hong Kong.
.
I declined for an obvious reason: There was a huge number of us. What does it matter whether it was hundreds of thousands or a million? That’s not important.
.
But my critics pointed out that the word “million” is right at the top of almost every report about the marches. Clearly it IS important.
.
.
FIRST, THE SCIENCE
.
In the west, drone photography is analyzed to estimate crowd sizes.
.
This reporter apologizes for not having found a comprehensive database of drone images of the Hong Kong protests.
.
But we can still use related methods, such as density checks, crowd-flow data and impact assessments. Universities which have gathered Hong Kong protest march data using scientific methods include Hong Kong Polytechnic University, Hong Kong University of Science and Technology, University of Hong Kong, and Hong Kong Baptist University.
.
.
DENSITY CHECKS
.
Figures gathered in the past by Hong Kong Polytechnic specialists using satellite photo analysis found a density level of one square meter per marcher. Modern analysis suggests this remains roughly accurate.
.
I know from experience that Hong Kong marches feature long periods of normal spacing (one square meter or one and half per person, walking) and shorter periods of tight spacing (half a square meter or less per person, mostly standing).
.
.
JOINERS AND SPEED
.
We need to include people who join halfway. In the past, a Hong Kong University analysis using visual counting methods cross-referenced with one-on-one interviews indicated that estimates should be boosted by 12% to accurately reflect late joiners. These days, we’re much more generous in estimating joiners.
.
As for speed, a Hong Kong Baptist University survey once found a passing rate of 4,000 marchers every ten minutes.
.
Videos of the recent rallies indicates that joiner numbers and stop-start progress were highly erratic and difficult to calculate with any degree of certainty.
.
.
DISTANCE MULTIPLIED BY DENSITY
.
But scientists have other tools. We know the walking distance between Victoria Park and Tamar Park is 2.9 kilometers. Although there was overspill, the bulk of the marchers went along Hennessy Road in Wan Chai, which is about 25 meters (or 82 feet) wide, and similar connected roads, some wider, some narrower.
.
Steve Doig, a specialist in crowd analysis approached by the Columbia Journalism Review (CJR), analyzed an image of Hong Kong marchers to find a density level of 7,000 people in a 210-meter space. Although he emphasizes that crowd estimates are never an exact science, that figure means one million Hong Kong marchers would need a street 18.6 miles long – which is 29 kilometers.
.
Extrapolating these figures for the June 16 claim of two million marchers, you’d need a street 58 kilometers long.
.
Could this problem be explained away by the turnover rate of Hong Kong marchers, which likely allowed the main (three kilometer) route to be filled more than once?
.
The answer is yes, to some extent. But the crowd would have to be moving very fast to refill the space a great many times over in a single afternoon and evening. It wasn’t. While I can walk the distance from Victoria Park to Tamar in 41 minutes on a quiet holiday afternoon, doing the same thing during a march takes many hours.
.
More believable: There was a huge number of us, but not a million, and certainly not two million.
.
.
IMPACT MEASUREMENTS
.
A second, parallel way of analyzing the size of the crowd is to seek evidence of the effects of the marchers’ absence from their normal roles in society.
.
If we extract two million people out of a population of 7.4 million, many basic services would be severely affected while many others would grind to a complete halt.
.
Manpower-intensive sectors of society, such as transport, would be badly affected by mass absenteeism. Industries which do their main business on the weekends, such as retail, restaurants, hotels, tourism, coffee shops and so on would be hard hit. Round-the-clock operations such as hospitals and emergency services would be severely troubled, as would under-the-radar jobs such as infrastructure and utility maintenance.
.
There seems to be no evidence that any of that happened in Hong Kong.
.
.
HOW DID WE GET INTO THIS MESS?
.
To understand that, a bit of historical context is necessary.
.
In 2003, a very large number of us walked from Victoria Park to Central. The next day, newspapers gave several estimates of crowd size.
.
The differences were small. Academics said it was 350,000 plus. The police counted 466,000. The organizers, a group called the Civil Rights Front, rounded it up to 500,000.
.
No controversy there. But there was trouble ahead.
.
.
THINGS FALL APART
.
At a repeat march the following year, it was obvious to all of us that our numbers were far lower that the previous year. The people counting agreed: the academics said 194,000 and the police said 200,000.
.
But the Civil Rights Front insisted that there were MORE than the previous year’s march: 530,000 people.
.
The organizers lost credibility even with us, their own supporters. To this day, we all quote the 2003 figure as the high point of that period, ignoring their 2004 invention.
.
.
THE TRUTH COUNTS
.
The organizers had embarrassed the marchers. The following year several organizations decided to serve us better, with detailed, scientific counts.
.
After the 2005 march, the academics said the headcount was between 60,000 and 80,000 and the police said 63,000. Separate accounts by other independent groups agreed that it was below 100,000.
.
But the organizers? The Civil Rights Front came out with the awkward claim that it was a quarter of a million. Ouch. (This data is easily confirmed from multiple sources in newspaper archives.)
.
.
AN UNEXPECTED TWIST
.
But then came a twist. Some in the Western media chose to present ONLY the organizer’s “outlier” claim.
.
“Dressed in black and chanting ‘one man, one vote’, a quarter of a million people marched through Hong Kong yesterday,” said the Times of London in 2005.
.
“A quarter of a million protesters marched through Hong Kong yesterday to demand full democracy from their rulers in Beijing,” reported the UK Independent.
.
It became obvious that international media outlets were committed to emphasizing whichever claim made the Hong Kong government (and by extension, China) look as bad as possible. Accuracy was nowhere in the equation.
.
.
STRATEGICALLY CHOSEN
.
At universities in Hong Kong, there were passionate discussions about the apparent decision to pump up the numbers as a strategy, with the international media in mind. Activists saw two likely positive outcomes.
.
First, anyone who actually wanted the truth would choose a middle point as the “real” number: thus it was worth making the organizers’ number as high as possible. (The police could be presented as corrupt puppets of Beijing.)
.
Second, international reporters always favored the largest number, since it implicitly criticized China. Once the inflated figure was established in the Western media, it would become the generally accepted figure in all publications.
.
Both of the activists’ predictions turned out to be bang on target. In the following years, headcounts by social scientists and police were close or even impressively confirmed the other—but were ignored by the agenda-driven international media, who usually printed only the organizers’ claims.
.
.
SKIP THIS SECTION
.
Skip this section unless you want additional examples to reinforce the point.
.
In 2011, researchers and police said that between 63,000 and 95,000 of us marched. Our delightfully imaginative organizers multiplied by four to claim there were 400,000 of us.
.
In 2012, researchers and police produced headcounts similar to the previous year: between 66,000 and 97,000. But the organizers claimed that it was 430,000. (These data can also be easily confirmed in any newspaper archive.)
.
.
SKIP THIS SECTION TOO
.
Unless you’re interested in the police angle. Why are police figures seen as lower than others? On reviewing data, two points emerge.
.
First, police estimates rise and fall with those of independent researchers, suggesting that they function correctly: they are not invented. Many are slightly lower, but some match closely and others are slightly higher. This suggests that the police simply have a different counting method.
.
Second, police sources explain that live estimates of attendance are used for “effective deployment” of staff. The number of police assigned to work on the scene is a direct reflection of the number of marchers counted. Thus officers have strong motivation to avoid deliberately under-estimating numbers.
.
.
RECENT MASS RALLIES
.
Now back to the present: this hot, uncomfortable summer.
.
Academics put the 2019 June 9 rally at 199,500, and police at 240,000. Some people said the numbers should be raised or even doubled to reflect late joiners or people walking on parallel roads. Taking the most generous view, this gave us total estimates of 400,000 to 480,000.
.
But the organizers, God bless them, claimed that 1.03 million marched: this was four times the researchers’ conservative view and more than double the generous view.
.
The addition of the “.03m” caused a bit of mirth among social scientists. Even an academic writing in the rabidly pro-activist Hong Kong Free Press struggled to accept it. “Undoubtedly, the anti-amendment group added the extra .03 onto the exact one million figure in order to give their estimate a veneer of accuracy,” wrote Paul Stapleton.
.
.
MIND-BOGGLING ESTIMATE
.
But the vast majority of international media and social media printed ONLY the organizers’ eyebrow-raising claim of a million plus—and their version soon fed back into the system and because the “accepted” number. (Some mentioned other estimates in early reports and then dropped them.)
.
The same process was repeated for the following Sunday, June 16, when the organizers’ frankly unbelievable claim of “about two million” was taken as gospel in the majority of international media.
.
“Two million people in Hong Kong protest China's growing influence,” reported Fox News.
.
“A record two million people – over a quarter of the city’s population” joined the protest, said the Guardian this morning.
.
“Hong Kong leader apologizes as TWO MILLION take to the streets,” said the Sun newspaper in the UK.
.
Friends, colleagues, fellow journalists—what happened to fact-checking? What happened to healthy skepticism? What happened to attempts at balance?
.
.
CONCLUSIONS?
.
I offer none. I prefer that you do your own research and draw your own conclusions. This is just a rough overview of the scientific and historical data by a single old-school citizen-journalist working in a university coffee shop.
.
I may well have made errors on individual data points, although the overall message, I hope, is clear.
.
Hong Kong people like to march.
.
We deserve better data.
.
We need better journalism. Easily debunked claims like “more than a quarter of the population hit the streets” help nobody.
.
International media, your hostile agendas are showing. Raise your game.
.
Organizers, stop working against the scientists and start working with them.
.
Hong Kong people value truth.
.
We’re not stupid. (And we’re not scared of math!)

ทุกอย่างมี 2 ด้านให้เราคิดเสมอ ..ลองอ่านดูนะ เค้าเขียนดี

การช่วยเหลือที่ถ้ำหลวงในครั้งนี้ จริงอยู่เราสูญเสียทรัพยากรมากมาย เพื่อกอบกู้ 13 ชีวิต

แต่ทำไมนะ ผมคิดว่าทุกอย่างที่เราเสียไป มันไม่ใช่เสียเปล่า แต่เราได้อะไรกลับคืนมา มากมายเหลือเกินจากเหตุการณ์นี้

1) ท่ามกลางปัญหา เราได้เห็นว่า ประเทศไทยมีคนที่ความสามารถในการจัดการได้ดี และมีความเป็นผู้นำสูงมาก อย่างท่านผู้ว่าฯเชียงราย เมื่อเกิดเหตุ ท่านวางแผน และจัดการปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างรวดเร็ว ทำให้เห็นว่า คนที่จะมาถึงตำแหน่งนี้ได้ ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย

2) เราได้เห็น ความเด็ดขาดของผู้ว่า โดยเฉพาะที่บอกว่า คนที่อยากมาช่วย ใครอยากมาก็มาได้ แต่ต้องมาถกหลักการกันก่อน ว่าสิ่งที่นำเสนอมันทำได้หรือไม่ หรือว่าเป็นไอเดียที่จะถ่วงทีมให้ช้าลง ไม่ใช่ว่าคนที่อยากช่วยจะมีประโยชน์ทั้งหมด ซึ่งผู้มีอำนาจเด็ดขาด ต้องเลือกใช้คนให้ถูก ไม่ใช่รับความช่วยเหลือไปเสียทุกอย่าง

3) แน่นอน ใครๆก็รู้ว่าการค้นหาเด็กให้พบคือสิ่งสำคัญ แต่ ผู้ว่าฉลาดมาก ที่ให้ความสำคัญก่อนกับ "คนที่เข้าไปช่วย" อะไรที่เสี่ยงภัย เช่น ดำน้ำในสภาวะเสี่ยงเกินไป หรือ การเสี่ยงว่ายน้ำโดยมีโอกาสเสี่ยงไฟดูดไฟช็อต ผู้ว่าจะไม่ยอมให้หน่วยซีลลงน้ำ ซึ่งเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว การช่วยหนึ่งคน ไม่ได้แปลว่าต้องเอาชีวิตของอีกคนเข้าไปแลก

4) เราได้เห็นว่า กลยุทธ์อะไรก็ตาม ต้องมีแผนสำรองอยู่เสมอ ในตอนแรกแผนดั้งเดิม คือให้หน่วยซีล เข้าถ้ำไปเรื่อยๆ เพื่อไปหาทั้ง 13 คนที่ติดถ้ำ แต่สุดท้าย เราก็มีแผนสอง คือตรวจเช็กปล่องด้านบนภูเขา ว่าจะสามารถหย่อนตัว ทะลุถึงถ้ำได้เลยหรือไม่ และแผนสามคือไอเดียการเจาะภูเขา การไปถึงจุดหมาย ไม่จำเป็นต้องมีแผนเดียว แต่การเปิดรับทุกหนทางที่เป็นไปได้ ก็ยิ่งมีโอกาสไปถึงเป้าหมายเร็วขึ้น

5) เราได้รู้จักหน่วยซีล ว่าคืออะไร บางคนไม่รู้เลยว่าที่ไทยก็มีด้วย ได้รู้ว่า SEAL ย่อจาก (SEa - Air - Land) คือหน่วยรบที่ปฏิบัติงานได้ทั้งในทะเล บนอากาศ และภาคพื้นดิน เป็นหน่วยทหารที่มีสภาพร่างกายแข็งแกร่ง ผ่านการฝึกหฤโหด และในยามคับขัน ความยอดเยี่ยมของหน่วยซีล ก็สามารถเป็นประโยชน์กับภารกิจได้

6) เราได้รู้จักภูมิศาสตร์ของประเทศไทยมากขึ้น หลายคนรู้จักถ้ำหลวงเป็นครั้งแรก ได้รู้ว่าขุนน้ำนางนอนอยู่ตรงไหน ได้รู้ว่าเชียงรายก็มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจแบบนี้ด้วย ได้รู้จักคำว่า "ถ้ำ" ในความหมายใหม่ บางถ้ำมันยาวเป็นกิโล และคดเคี้ยวเหมือนเขาวงกต

7) เราได้ความรู้เรื่องการเอาชีวิตรอดมากขึ้น ได้รู้จัก "กฎ 333" ว่าในภาวะใดบ้างที่คุณจะมีชีวิตรอดได้ คือ ขาดอากาศหายใจได้ 3 นาที , ขาดน้ำดื่มได้ 3 วัน , ขาดอาหารได้ 3 สัปดาห์ ถ้ามากกว่านี้ก็จะตาย (แต่แน่นอนนี่เป็นแค่กฎคร่าวๆไม่ได้ใช้ได้กับทุกคน) ได้ความรู้ว่า แม้จะไม่มีอาหาร แต่ร่างกายมนุษย์ สามารถดึงพลังงานสำรองที่สะสมในรูปไขมันมาใช้ได้

8) เราได้เห็นความเสียสละของคนในพื้นที่ ยอมให้สูบน้ำเข้าเทือกสวนไร่นา ทั้งๆที่พวกเขาเริ่มทำกสิกรรมกันแล้ว ไม่มีใครอยากทำให้ตัวเองวุ่นวาย และเสียผลประโยชน์ แต่สุดท้าย เมื่อมันเป็นเรื่องความเป็นความตาย ทุกคนเข้าใจดี ซึ่งนี่คือการเสียสละอย่างแท้จริง

9) เราได้เห็นความสามารถของสื่อมวลชน ในเงื่อนไขที่จำกัด ไม่มีอะไรพร้อมสักอย่าง คุณสามารถนำเสนอให้ สื่อของตัวเองมีความน่าสนใจได้ หรือไม่ คุณมีมุมมองที่เฉียบขาดมากกว่าที่อื่นหรือเปล่า และที่สำคัญ คุณจะเคารพกติกาที่เจ้าหน้าที่ตั้งไว้ หรือจะกล้าแหกกฎเพื่อได้ข่าวที่เหนือกว่าช่องอื่น

10) เราได้เห็น ทักษะการใช้โซเชียลเน็ตเวิร์กที่มีประสิทธิภาพ อย่างทวิตเตอร์ของ Mthai การนำเสนอข้อเท็จจริงอย่างตรงไปตรงมา รวดเร็วฉับไว ไม่ต้องสร้างดราม่า ก็สร้างความนิยมได้เช่นเดียวกัน

11) เราได้รู้ว่า สิ่งที่เราหวัง สิ่งที่เราคิด กับสิ่งที่เกิดขึ้นหน้างาน มันไม่เหมือนกันเลย หลายๆอย่างเราคิดได้ แต่ในสถานการณ์จริงมันทำไม่ได้ มีคนบอกว่า ทำไมเราไม่ห้อยอาหารลอยน้ำไปให้ถึงมือเด็ก มีคนอธิบายว่า เพราะในถ้ำน้ำมันไม่ได้ไหลตรงๆเหมือนแม่น้ำ เอาของลอยน้ำ ก็ไปติดโขดหิน เด็กไม่ได้รับแน่นอน หรือ มีบางคนถามว่าทำไมไม่ระเบิดถ้ำ ก็มีคนอธิบายว่า ระเบิดแล้วถ้าหินถล่มลงมาจนปิดทางเข้าออกทั้งหมดล่ะ แบบนี้เด็กตายเลยไหม เราได้เข้าใจว่า สิ่งที่จินตนาการ มันอาจทำไม่ได้ในชีวิตจริง

12) เราได้รู้ว่า ในสังคมนี้ มีคนอยากเอาหน้ามากมาย บางคน รู้ว่าตัวเองไม่มีทักษะอะไรที่จะช่วยได้ (คือจะบอกว่า มาเป็นกำลังใจ อยู่ตรงไหนก็ส่งใจไปได้จริงไหม) แต่ก็อยากเอาตัวไปให้สื่อได้เห็นว่ามาลงพื้นที่แล้ว ในทางตรงกันข้าม มีคนจำนวนมากยอมทำงานหนักเป็นมดงาน เพื่อให้ภารกิจได้เดินหน้าต่อ แต่คนเหล่านี้ ไม่ได้ต้องการป่าวประกาศใดๆ เขาต้องการผลสำเร็จ ไม่ใช่ชื่อเสียงของตัวเอง

13) เราได้เห็นว่าในประเทศไทย ความเชื่อ กับ วิทยาศาสตร์มันสามารถไปด้วยกันได้อย่างประหลาด ในขณะที่ทีมงานกำลังจะเจาะถ้ำ ก็ยังต้องขออนุญาตจากเจ้าป่าเจ้าเขา หรือขณะที่ เราใช้เทคโนโลยีโดรนที่ล้ำยุคในการช่วยค้นหา แต่อีกด้านเราก็เห็นภาพชาวบ้านกราบไหว้ ครูบาบุญชุ่ม ที่เข้าไปทำพิธีเปิดตา มันเป็นส่วนผสมที่ไม่น่าเชื่อ แต่ก็เกิดขึ้นกับประเทศไทยจริงๆ

14) เราได้เห็นว่า ในยามที่ทุกคนกำลังสับสน ย่อมมีคนหาโอกาสฉวยผลประโยชน์เสมอ คนที่อ้างให้โอนเงินเข้าบัญชีตัวเอง อ้างขอเงินไปช่วย 13 ชีวิตติดถ้ำ แบบนี้มีเยอะ คนเสพข่าวสารต้องระวังให้ดี อย่าใจดี จนขาดสติ ต้องเช็กให้รอบคอบ เพราะคนชั่วโลกนี้มันมีเยอะ คนแบบนี้ต้องไม่ตายดีแน่

15) เราได้เห็นว่า ทุกความสามารถมีประโยชน์ ช่างไฟฟ้า นักขุดเจาะน้ำบาดาล ช่างต่อท่อ แพทย์ นักปีนเขา ทหาร นักข่าว พ่อครัว ช่างภาพ ล่าม นักวิทยาศาสตร์ ทีมกู้ภัย นักดำน้ำ นักดนตรี นักธรณีวิทยา ฯลฯ ในยามจำเป็น ทุกคนสามารถใช้ทักษะของตัวเอง เพื่อเป้าหมายสูงสุดร่วมกัน มันแสดงให้เห็นว่า ไม่มีอาชีพไหน เหนือกว่าอาชีพไหน ทุกคนสามารถสร้างสรรค์สังคมได้ในทางของตัวเอง

16) เราได้เห็นคนจินตนาการเยอะเหลือเกิน บางคนบอกว่าเด็กไปพัวพันกับคดียาเสพติด บางคนคิดไปขนาดว่า จริงๆเจอตัวเด็กตั้งนานแล้ว แต่ปล่อยออกมาไม่ได้ เพราะกำลังเคลียร์เรื่องยาเสพติดอยู่ มีทฤษฎีสมคบคิดมากมาย แต่สุดท้ายก็เหมือนอย่างที่ผู้ว่าบอกนั่นแหละ "ขอให้งดใช้จินตนาการ" และอย่างที่ รองผู้บัญชาการตำรวจภูธร ภาค 5 บอก "ถ้ำหลวงไม่ใช่พื้นที่สีแดง" คือ การคิดเรื่อยเปื่อย มีโทษมากกว่าประโยชน์นะ

17) เราได้เห็นว่า ในช่วง 3-4 วันแรกของเหตุการณ์ทุกคนยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ทุกอย่างชุลมุนไปหมด แต่หลังจากนั้น ทุกอย่างก็เริ่มมีระบบระเบียบมากขึ้น รถราที่ใครจะขึ้นไปบนเขาก็ได้ โดนกันไว้ด้านล่าง เจ้าหน้าที่จัดรถโดยสาร รับส่งคนขึ้นลง ทำให้การจราจรไม่ติดขัด ขณะที่ ทีมงานก็มีการซักซ้อมอย่างดี ถ้าหากพบเด็กแล้วจะทำอย่างไร ทุกอย่างมีแบบแผนเป็นระบบ ไม่มั่วซั่ว อย่าดูถูกความสามารถของเจ้าหน้าที่เลย เขาก็พยายามทำทุกอย่างให้ง่ายที่สุดต่อการจัดการล่ะ

18) เราได้เห็น น้ำใจของชาวต่างชาติ บางคนมาช่วยผ่านทางรัฐบาลส่งมา บางคนเดินทางมาด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน การที่ท่านแสดงถึงน้ำใจที่มี เราขอคารวะทุกท่าน มา ณ ที่นี้ มันทำให้เห็นอีกด้วยว่า ในยามวิกฤติ ไม่มีกำแพงของเชื้อชาติ

19) เราได้รู้ว่าข่าวสารสมัยนี้ไปเร็วมาก เรื่องเกิดแค่ 1 วัน ทั้งโลกรู้แล้วว่ามีเหตุคนติดถ้ำที่ไทย ซึ่งทำให้คนทั้งโลกจับตาดูอยู่ ทุกๆการกระทำ ทุกๆการตัดสินใจ จะเป็นบทพิสูจน์ให้โลกเห็นเลยว่า ประเทศไทย มีฝีมือแค่ไหน ในการรับมือกับปัญหา

20) หลายคนไปด่าเด็ก ว่าเด็กพวกนี้ไม่ควรได้รับการสรรเสริญอะไรทั้งนั้น เป็นเด็กซน แล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อน คือทำไมใจร้อนรีบด่าจัง ยังไม่รู้ที่มาที่ไปอะไรเลยไม่ใช่หรอ ยังไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องเอาตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์นั้น น้ำขึ้นอย่างไร ต้องเอาตัวรอดแบบไหน ไม่มีใครรู้เหตุการณ์จริงๆเลย ได้แต่คาดเดาไปเรื่อย แล้วการที่ไปต่อว่าเด็กๆแบบนั้น มันยุติธรรมหรือ

21) และสมมติว่า เด็กๆผิดจริง ผมอยากให้คิดแบบนี้ครับ ว่าใน 13 คน (แม้จะมีโค้ชอยู่ก็เถอะ) แต่เด็กๆโดยรวม ส่วนใหญ่อายุระหว่าง 13-16 ปี พวกเขาก็ยังเด็ก ยังไม่มีประสบการณ์ชีวิต ยังทำอะไรไม่ทันคิด ตอนเราเป็นเด็ก เราไม่เคยทำผิดพลาดกันหรอ? เราก็เคยกันทั้งนั้น ผมเชื่อว่าเด็กพวกนี้ เขาเองไม่อยากให้คนอื่นลำบากหรอก เขาแค่ประเมินสถานการณ์ผิดไป ไม่รู้ว่าน้ำมันจะท่วมถ้ำได้ขนาดนั้น ชนิดที่ร้อยวันพันปี ไม่เคยท่วมแบบนี้ ไปมาหลายครั้งก็ไม่เคยเจอท่วม มันเป็นความผิดพลาดที่ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดขึ้น มันเป็นแจ๊กพ็อตพอดี คือไม่ต้องชมน่ะใช่ ตักเตือนได้ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปด่าเขาเหมือนกัน

22) สิ่งที่แต่ละองค์กรพยายามมอบให้เด็ก อย่างสโมสรเอสซีจี เมืองทองฯ อยากให้ทีมหมูป่า มาดูบอลที่สโมสร และได้โอกาสฝึกกับทีมเยาวชน หรือ สโมสรเชียงราย เตรียมให้ตั๋วดูบอลฟรีตลอดชีวิต มันไม่ใช่การมอบรางวัลให้คนทำผิด แต่มันเป็นการส่งกำลังใจให้ครอบครัวของเด็กต่างหาก ให้คุณพ่อคุณแม่ทุกคนมีแรงใจสู้ต่อว่า เจ้าจงรอดกลับมาเถอะนะ มีสิ่งดีๆรออยู่มากมาย อย่าเพิ่งมาจบชีวิตตอนนี้เลย

23) ใครอยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงตาย คุณเอาตั๋วดูบอล มาแลกกับชีวิตทั้งชีวิต เป็นคุณ คุณเอาหรอ มีคนบอกว่า จากนี้ถ้าเด็กคนไหนอยากได้อะไร ก็คงวิ่งไปติดถ้ำ เพื่อให้คนช่วยออกมา แล้วจะได้มีผู้ใหญ่มาให้ของรางวัลมากมาย คือ ก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าใครจะเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงกับของตอบแทนแบบนี้

24) อีกอย่าง ถ้าเด็ก "รอดชีวิต" จริงๆ การที่พวกเขาติดอยู่ในสถานการณ์ลำบากขนาดนี้ แล้วยังประคับประคองสติ จนรอดชีวิตได้ไม่คลุ้มคลั่งไปก่อน มันก็เป็นเรื่องน่าทึ่งนะ น่านั่งพูดคุยกับเขา ว่าในสถานการณ์บีบคั้น เขาคิดอะไร ถึงรอดตายมาได้ น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับอีกหลายๆคนได้เลย

25) รวมถึงเรื่องสภาพร่างกายด้วย ว่าในสภาพที่มีอาหารน้อย น้ำน้อย ทุกอย่างจำกัดหมด พวกเขามีอาการอย่างไรบ้าง และทำอย่างไรถึงรอดชีวิตมาได้ เป็นประสบการณ์ใหม่ ที่อนาคตถ้ามีคนโชคร้ายเจอเรื่องแบบนี้อีก จะได้พอมีแนวทางว่าต้องทำอย่างไร

26) ในครั้งนี้ ประเทศไทยแลกอะไรไปหลายอย่าง เงินทอง กำลังกาย ทรัพยากร แม้แต่ธรรมชาติ ป่าเขาอยู่ของมันดีๆ ก็จำเป็นต้องถูกตัดไม้ ระเบิดหิน เพื่อเพิ่มโอกาสในการช่วยเหลือทุกคนให้รอดปลอดภัย เราเสียอะไรไปเยอะมากจริงๆ

27) แต่สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากเรื่องนี้ก็มากมายเช่นกัน กับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นครั้งแรก ได้ประสบการณ์ ได้ความรู้ ได้อุทาหรณ์ ได้เห็นมุมมองจากคนทุกสาขาอาชีพ และได้เห็นคนทั้งประเทศรวมใจกันเป็นหนึ่ง

28) และเด็กๆ ถ้ารอดมาได้ พวกเขาจะได้รับรู้แน่นอนว่า คนทั้งชาติต้องแลกกับอะไรมาบ้าง เพื่อให้เขามีชีวิตต่อไป เขาจะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทอีกเลยต่อจากนี้ และทั้ง 13 คน ก็จะกลายเป็นอนาคตของประเทศชาติเราต่อไปในทางใดทางหนึ่ง

29) ที่สำคัญที่สุดอีกข้อคือ เรื่องนี้จะเป็นข้อเตือนใจให้วัยรุ่น และเยาวชนของชาติคนอื่นๆ ให้คิดอ่านอะไรให้รอบคอบมากขึ้น และต้องตระหนักเลยว่า ต้องมีสติให้มาก เพราะเวลาเกิดเรื่องขึ้นมา ไม่ใช่แค่ตัวเองที่ลำบาก พ่อแม่ก็เป็นห่วง แถมคนอีกมากมาย ต้องมาลำบากเพื่อตัวเอง

30) แน่นอน ไม่มีใครอยากให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว แทนที่จะหัวเสีย ไปโมโหว่า "มันไม่ควรเกิดขึ้นแต่แรก" หรือ "ทำไมเด็กไม่อ่านป้ายคำเตือน" ก็ยอมรับความจริงตรงๆไหมว่ามันเกิดขึ้นแล้ว และ ย้อนคิดดีกว่า ว่าเราจะเก็บเกี่ยวอะไรได้บ้างจากเหตุการณ์นี้

จริงไหม?

ขอให้ผู้ช่วยเหลือ เจ้าหน้าที่ และผู้ประสบภัยทุกคนปลอดภัย

#ถ้ำหลวง #ทีมหมูป่า #HOPE
The help at tham luang is true. We lost a lot of resources to save 13 lives.

But why? I think everything we lost is not a waste, but we get so much back from this incident.

1) in the midst of problems, we have seen that Thailand has a very high leadership ability to manage and leadership like governor of Chiang Rai. When he quickly planned and manage the problem quickly, it shows that the person who will arrive at this position did not come because Lucky help

2) we have seen the truth of the governor, especially saying that those who want to help. Whoever wants to come, but we have to discuss the principle whether the presentation can do or is the idea to slow down the team, not that the one. If you want to help, it will be useful. All the authority must choose to use the right person, not receive all help.

3) of course, everyone knows that finding children is important, but the governor is very smart to focus on "people who help" something that is dangerous, such as diving in too risky or swimming with a chance to risk of sucking fire. Lot Gov won't let navy seal get into the water, which is right. Helping one doesn't mean taking another person's life in exchange.

4) we have seen that whatever strategy must always have a backup plan. The Original plan is to let navy seals keep going to go to the cave to the cave. But in the end, we have a second plan is to check the crater on top. Whether it can be able to go through the cave. And plan three is the idea of drilling mountains. Reaching the destination doesn't have to have one plan, but opening every possible way, the faster the chance to reach the goal.

5) we have known navy seal what it is. Some people don't know that Thailand also know that seal squat from (Sea-Air-land) is a force that works both in the sea, on air and ground as a military unit. Strong body condition through brutal training and in trouble, the superb of navy seal can benefit the mission.

6) we have known the geography of Thailand more. Many people know tham luang for the first time. We know where the nobleman is sleeping. Know that Chiang Rai also has interesting attractions like this. Know the word "Cave" in some new meaning. The Cave is a kilo long and crooked like a labyrinth.

7) we know more about survival. Know "Rule 333" what condition you can survive is lack of air for 3 minutes, lack of drinking water for 3 days, lack of food. 3 weeks. If more, I will die (but of course, this is just a sketchy rule. It doesn't work for everyone). I have knowledge that even without food, the human body can pull back up energy accumulated in fat.

8) We have seen the sacrifice of local people who allow to smoke water into the field. Even when they start doing karma, no one wants to mess themselves and lose benefit. But in the end, when it's death, everyone understands. Is truly a sacrifice.

9) we have seen the ability of the press in limited terms. Nothing is ready. Can you present to your media interesting? Do you have more sharp views than other places and most importantly, will you respect the rules that the authorities set? I will dare to break the rules to hear above other channels.

10) we have seen effective social networks skills like mthai twitter. Presenting facts, fast, fast, no need to create drama, it can create popularity as well.

11) we know that what we hope, what we think about what happens in front of the event is different. Many things we can think of. But in real situations, we can't do it. Someone says why we don't hang food to float water. A child's hand, someone explained that because in the cave, the oil doesn't flow straight like a river, put the floating stuff, then the water is stuck in the rock. The kid didn't get it for sure. Someone asked why they didn't explode the cave, someone explained that it exploded if All like this. Do kids die? We understand that what I imagine may not be done in real life.

12) we know that there are many people who want to face in this society. Some people know that they don't have any skills to help. (well, I want to say that I'm rooting for you can send my heart. is it true) but I want to give myself to I see that I have come to the area. On the contrary, there are many people who are willing to work hard as an ant to keep the mission to move on. But these people don't want any announcement. They want success,

13) we have seen that in Thailand, faith and science can go together freak together. While the team is about to penetrate the cave, we still need to ask permission from the forest or while we use great drone technology to help find our other side. I saw a picture of villagers paying respect to teacher ba bunchum who went to do an eye opening ceremony. It was an unbelievable combination, but it really happened

14) we have seen that when everyone is confused, there are always a chance to take advantage of those who claim to transfer money to their account claim to help 13 lives in the cave like this. There are many people who use news. Be careful. Don't be kind. I have to check it carefully because there are many people in this world. There are many people like this will not die.

15) we have seen that every ability is useful, electrician, groundwater driller, pipeline, doctor, hiker, soldier, journalist, photographer, photographer, rescue team, rescue team, musician, musician, geologists, etc. Everyone can use their own skills. For a common goal, it shows that no career surpasses any career. Everyone can create society in their own way.

16) we have seen a lot of imaginary people. Some people say that kids are involved in drug cases. Some people think that they have found the kid for a long time, but they can't let it out because they are clearing drugs. There are many conspiracy theories, but What the governor said, " Let's stop using imagination " and as the deputy commander of Phu Thon Police, part 5 says, " Tham Luang is not red area " is to think random. There is more punishable than

17) we saw that during the first 3-4 days of the incident, everyone still couldn't catch the beginning. Everything was commotion. But after that everything started to have more organized system. The car that anyone could go up on the hill got hit below the staff. Bus shuttle people up and down makes traffic from getting stuck while the team has a good practice. If they meet the kid, what to do? Everything has a pattern. Don't underestimate the ability of the officer. He tries to do everything as easy to manage.

18) we have seen the kindness of some foreigners to help through the government. Some people come by themselves. No matter what you show the kindness that we salute everyone here, it makes you see that in crisis, there is no wall of race.

19) we have known that news nowadays is going fast. It's happened for only 1 days. The whole world knows that there is a reason for people in the cave in Thailand which makes the whole world to watch every action, every decision will prove to the world. How skillful is Thailand to deal with problems

20) many people say that these kids should not be praised. They are naughty kids and hurt others. Why are they are you so impatient? Don't know what dobt. Don't they don't know why they have to put himself down. In that situation, how to survive. No one knows the real incident. But keep guessing. is it fair to blame kids like that?

21) and assuming that kids are wrong, I want you to think that in 13 people (even with coaches) but most kids are between 13-16 years old. They are young and have no life experience yet. I couldn't do anything when we were kids. Didn't we ever make mistakes? We used to each other. I believe these kids don't want other people to be difficult. They just underestimate the wrong situation. I didn't know that the oil could flood that much. The kind of a hundred days and a thousand years. I have never been flooded like this many times The mistake that no one knew would happen is jackpot. It's not to watch. Yes, I can warn, but there is no need to scold him either.

22) what each organization is trying to give to kids like scg muangthong club. Want the wild boar team to watch football at the club and get a chance to train with youth team or Chiang Rai Club. Prepare for free football tickets for the rest of their life. It's not to reward the wrong person, but it is sending encouragement to the family of children. Let all parents have energy. Keep fighting. Come back. There are many good things waiting. Don't end your life now.

23) who wants to risk your life? You take tickets to watch football for your whole life. Do you want it? Someone said that if any kid wants anything, they will run into the cave so that people can help out so that there will be adults. Come to give many rewards. I want to see who will risk their lives with this kind of return.

24) by the way, if kids really "survive" they are stuck in this difficult situation and still hold their mind until they survive. It's amazing. It's amazing to sit and talk to him that in the situation. Squeezed him. What did he think to survive? It should be an inspiration to many others.

25) including physical condition, in a condition with less food, everything is limited. How do they have symptoms and how to survive. It's a new experience in the future. If someone is unlucky, there will be a way to have a way to be a way. How to do it?

26) in this time, Thailand exchanged many things, money, body, resources, resources, even nature, the forest is good things need to be cut, stone exploded to increase the chances of helping everyone safe. We have lost a lot.

27) but there are many things we have learned from this. with the first disaster, experience, knowledge, see the perspective from every career field and see the whole country together as one.

28) and children, if they survive, they will surely know what the whole nation has to exchange for him to live. He will live careless. from now on, and all 13 of them will become the future of our nation. Next in some way

29) the most important thing is that this will be a reminder for teenagers and youth of other nations to think. Read more carefully and you need to realize that you need to be very conscious because when things happen, not just yourself that are difficult, parents are worried. Plus many people have to be tough for themselves.

30) of course no one wants this incident. But when it happens, instead of being angry that " it shouldn't happen in the beginning " or " why don't kids read the warning signs " accept the truth that it happened and Better think about what we can reap from this event

Is it true?

May all helpers, staff and victims be safe.

#ถ้ำหลวง #ทีมหมูป่า #HOPETranslated

Michael Irvin "unbelievable" Big Facts On Dak Prescott Future With Dallas Cowboys