夜空繁星滿佈,凌晨。
淺水灣沙灘對出的停車處內有一部黑色 SUV。
車沒有震,司機的卻心在亂跳。
「食唔食雪條?」我看著不遠處的便利店。
「好提議,」她那張完全沒有維吾爾族血統但又很維吾爾族的臉讓人百看不厭。
關掉引擎,下車,向便利店的方向慢慢走。
手臂碰到手臂,就是那一瞬間,不知從哪裏來的勇氣,我拖著她的手,十指緊扣。
她沒有鬆開。
當她宣佈要結婚的時候,我的心碎了一地。日子久了,各有各的生活,以為自己適應了「往後不會再有她」的世界,怎料到她離婚,那種由丹田湧上來的興奮令我意識到,我其實是那麼的呼之則來。
真的,我其實很喜歡看其他 KOL 的文章,尤其是柳爺寫的。人要學懂從新出發,便要學懂從心出發,世界有很多面,以前去不到那一面,可能是更美的一面。
我學懂放下,懂到一個點,有些朋友覺得我寫的東西有點和尚,但畢竟是凡人,原來放下只是自我安慰的療程,當那種默契再出現,我便知道自己從來沒有放下過。
便利店內,她站在雜誌架前面看,我走到雪櫃然後再畀錢,給了她其中一支雪條,離開。
不用問她想吃什麼味道,不用問她要不要買哪本雜誌,沒有一句話,每個動作順利完成,我真是一個默契撚,同一個頻道的交流,美妙得不能言喻。
有人問過我怎樣可以籌劃一次浪漫的約會,呢個問題,我真心覺得 on 9,因為約會有得 plan,但浪漫係永遠冇得 plan。所謂浪漫,就是一個 magical moment,而一個正常人是沒有可能 plan for something magical to happen 的。
走到其中一張長凳之前,我跑到車內拿出一支蚊怕水。
「Oh my god,Marcus Yip,點解會有支蚊怕水?你一早 plan 咗嚟呢度?」
「唔知呢,」我笑著噴了在她身上幾下。
噴完,才發覺自己有點蠢,蚊怕水大概沾了在雪條上。
於是我跟她交換雪條。
「點解要換?」她問。
「驚你嗰支有蚊怕水,我唔想你死。」
她立刻又再交換,說:「你覺得我想你死咩?」
聽完佢呢句,我一生無求了。
棄掉那支蚊怕水雪條,我與她 share 剩下那一支,坐在長凳上,我忍不住笑。
「Why are you smiling?」
「我覺得呢支雪條嘅味道好特別。」
「如果你話特別甜,我會覺得你好 lame。」她吃了一口,再把雪條給我。
「兩個人 share 一支雪條,我哋呢個年紀,」我吃了一口,把最後一口留給她,「唔係甜,係青春。」
有人跟我說,水份呀、運動呀、護膚呀,當然可以令你更青春,但其實最令人青春的,是人對戀愛的渴求。
有些人四十幾歲單身,看起來很老;有些人五十幾歲單身,看起來像三十。當中的分別,就是有些人是 prepared to be in love anytime,但有些人早早已經放棄了。
人去到某個年紀,要知道自己唔係淨係得搵錢呢盤棋要行,仲有家庭呢盤棋、愛情呢盤棋、或者改變世界呢盤棋。
今晚,我要在愛情這盤棋上,踏出大膽一步。
回到車上,空氣靜止。
「我嗰日喺 Pacific Place 泊車,」我清一清嗓子,沒有正視她說,「差少少 spending 先有得免費泊,嗰陣一時之間諗唔到買咩好。」
「通常你用得呢啲咁無厘頭嘅開場白,」她也沒有正視我說,「後面一定有個好嚴重嘅要求。」
屌,佢真係 read 到晒我,但我當聽唔到佢講嘢。
「咁啱我喺嗰層,咪買吓啲落妝水呀、面膜呀、嗰啲女人嘢囉。」
「啊,你想話你每晚都有女仔上你屋企瞓,所以要 stock up?」
「我係想話,買咗咁耐都冇人用,你有冇興趣今晚試吓?」
「唔會喇,」她說,然後從那個藍色 Prada 手袋內,拿了一個白色瓶子出來,「唔知點解,今晚,咁啱得咁橋,我有帶落妝水。」
有些事,我們可能每天都在期待,期待了很多天,期待了很多年。
但期待其實很累,也很浪費時間,而命運的安排就是這麼有趣。
你越是期待,就越不會發生。
與其精神崩潰地期待,不如實實在在做好自己。
當你過好自己的每一天,好事原來總會發生在你身上,而這件好事,往往比期待的更好。
便利店的 愛情 在 Facebook 的最讚貼文
是谁殺了愛情呢?
“未來的愛情,會是什麼樣子的呢?”
拍攝 #月老便利店 的時候,我一直在想這個問題。
“很多人說羨慕從前的愛情很美好,
什麼「從前的車馬慢,書信也慢,人一生只夠愛一個人,」聽了就很心動。
我倒是覺得愛情沒變,人也沒變。
人對愛的發生依然渴望,
人也依然自私,依然害怕受傷,依然最愛自己,依然懶惰又好強。
人沒變,但其他的都變了。
車馬快,書信也快,科技讓一些都光速飛行,
卻唯獨沒讓人改變。
愛情需要細細品嚐,需要視線交會,
需要手心的溫度,需要思念來點綴。
於是在科技更發達的未來,
人與人之間的牽絆也許會更疏離吧。“ 我想。
直到我拍結局的那場重逢戲之前。
我當天真的很累,一度擔心自己會入不了戲。
導演走了過來,跟我說了幾句話,拍一拍了我的肩。
我覺得心裡某個角落的門鎖被打開,
情緒像自來水一樣湧上來,
一場戲一個鏡頭就拍完了。
“原來是這樣,” 我告訴自己。
人真的沒變,但除了惡劣的那一面,
人的堅強,單純,柔軟,真誠,
縱使在遙遠的未來,只要這些美好還在,
愛情就依然會發生。
謝謝 @xuan.com.my 讓我擁有學習的機會,
每演完一個角色都覺得上了一課。
謝謝 @555_film @trinilam87
導演 @teddyteddychin @wandaphful
台前幕後的大家
我們未來再見 🚀
#deargodoflove
便利店的 愛情 在 莎比亞 Facebook 的最讚貼文
【我由醜男變成型男,重新追一次女朋友】 Ch.1
「小姐,妳認識他嗎?」
「不認識⋯⋯」
「他說是妳男朋友。」
「不可能,我男朋友沒那麼帥,而且是個胖子!」
「真的嗎?」
「我怎會連自己男朋友都不認得!」
「那我們送他到醫院吧。」
我躺在地上,意識迷糊地聽到以上的對話。
這刻我暈倒了,腦海卻浮現了這幾天的片段,尤其是她差點被上司迷姦,我趕去救她⋯⋯
一切要回到車禍前的數天。
「謝謝你$20元。」我從顧客手上取過了紙幣,再把顧客買的飲品遞給他:「歡迎下次再光臨。」
我是個便利店員工。
在很多人眼中,我是個又肥、又醜、又窮的失敗男人,但在女朋友眼裡,我是個完美的情人,真不知道是哪來的運氣讓她愛上我,每個人都說我根本襯不起她。
她甜美的笑容,就是我每天努力工作的動力。
我趁著沒有顧客的空檔,傳了訊息給女朋友:「第一天上班,加油:)」
她很快就回覆了:「你也是!一起努力!放工後你會來接我嗎?」
一起努力⋯⋯?真的嗎?妳在高級商廈上班,而我在便利店受氣,我們每一分的努力所換來的薪金,根本就不對等。
就像我們從不被看好的愛情一樣。
由我們在中學時分道揚鑣,人人讚她考進了大學,而我就綴學到便利店打工,我就一直覺得跟她的距離只會愈來愈遠,自卑得很。
「喂!你玩手機還是收錢?」一個金髮少年突然站在我面前,露出一個很不滿的表情。
「不⋯不好意思。」我瞄到便利店的經理站在角落,被他看到我偷偷傳訊息,又要訓話了。
連續忙了兩個多小時,我才能再次拿起手機,無奈地回覆她:
「夜班同事突然請假,經理問我可以頂替一下,我答應了,Sorry。」
我撒了一個善意的謊言。
其實我不用頂班,只是當我低頭看一看了自己的制服,就不想失禮她,她工作的地方不是我這種人去的。
終於捱到下班,看到街上有對很合襯的情侶走過,我嘆了一口氣;但當見到一對老夫婦牽著手緩走著,我又想起曾經跟她說過要白頭到老。
「還是去接她放工吧!給她一個驚喜!」我心想。
畢竟是第一天上班,對她來說很有意義,我人生怎樣失敗也好,都應該要陪她經歷這一晚。
很幸運地,眼見就有一輛可以直到她公司的巴士,我拖著笨重的身型,飛奔到車站,成功趕上了巴士。
但是,上天果然沒有眷顧我,真的出事了。
當我站在對面的街道,看到她身旁有位男同事。西裝畢挺,有型帥氣,身材健碩,就如台劇裡的陽光男孩,兩人邊走邊笑,聊得很投契似的。
這時,我想起好朋友阿龍的提醒:「死胖子,今次你死定了,以她的女神級數,一踏入公司已等於送入一班禽獸口中,你看到你的頭上有很大頂綠帽嗎?」
上前對質?我還是有點自知之名,才不會那麼笨。
根據很多電影及劇集的情節,我只會被那名型男同事嘲笑,繼而跌倒在地上,給途人指著恥笑,再拍片放上網。
我只是悄悄地轉身,再次拖著笨重的身軀,毫不起眼地回家了。
「下班了嗎?」接近凌晨,我才收到她傳來的訊息。
當我想回覆她,電話竟沒電了,但找來找去都找不到充電線,應該是遺漏了在便利店。
算了,不回覆她了,反正她有男同事。
但是,假如我一早知道,這是我最後一次跟她聊天,我一定會用盡方法將手機充電,再好好地回覆她。
對了,我叫阿賢,一個有夠普通的名字。
女朋友雖然很漂亮,但名字都不太特別,就是張靜宜。
(待續)
明晚 10:00 更新 ch.2
/
唉,之前寫連載過幾次長故事都中斷了,但最近又忍不住再嘗試一下,希望大家再給我一次機會。
今次默默寫了好多篇,才開始發佈的。
希望你會讚好,及留言一句:好睇
有你支持,我才有動力寫下去。按個分享吧~
🙏