The Farewell ภาพยนตร์แห่งปี งดงามและเต็มตื้นจุกในลำคอ ประทับใจกับหนังเรื่องนี้เหลือเกิน 9.5/10
.
ด้วยความที่ว่าผมโตมากับคุณย่า และคุณย่าก็เป็นคนจีนนี่แหละแต่เรียกว่าคุณย่ามาตลอดไม่เคยเรียกอาม่ากับเค้า แต่ที่บ้านก็จะมีวัฒนธรรมแบบไทยๆจีนๆ ที่ไม่ได้ต่างกันมาก เรื่องใหญ่ที่สุดในบ้านคือเรื่องกิน ทุกมื้อจะต้องมาล้อมวงนั่งกินข้าวร่วมกันทุกวัน อาม่าหรือคุณย่าคือคนที่รักหลานมาก ผมเชื่อแหละว่าอาม่าของทุกบ้านก็จะอารมณ์ประมาณนี้แหละไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก แต่สำหรับ The Farewell นี่ผมรู้สึกว่าคนทำหนังเข้าถึงหัวจิตหัวใจคนจีนและคนเอเชียได้เป็นอย่างดี เวลาดูมันเลยทำให้เกิดอารมณ์หวนคำนึงถึงชีวิตวัยเด็ก คิดถึงคุณย่าพี่ป้าน้าอาที่เคยกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบในหนังนี้เลย แต่หนังมันแฝงอารมณ์เศร้าและความตลกร้าย ผ่านบทพูดที่แสนจะคมคาย
.
The Farewell เล่าถึง บิลลี่ สาวจีนที่ไปโตในนิวยอร์ค เธอแทบจะมีความเป็นนิวยอร์คเกอร์เต็มตัวไปแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ยังยึกโยงให้เธอยังมีความเป็นคนจีนอยู่ก็คงไม่พ้นครอบครัว โดยเฉพาะอาม่า ที่เธอไม่ค่อยจะได้คุยด้วยเท่าไหร่ เพราะเวลาอาม่าโทรมาเธอก็จะวุ่นๆ แต่เหตุการณ์ครั้งใหญ่ที่เธอกำลังประสบก็คือเธอได้ทราบจากเตี่ยและม๊าว่า อาม่ากำลังจะตายด้วยมะเร็งระยะที่สี่ ทางครอบครัวรวมถึงพี่ป้าน้าอาเลยตัดสินใจจัดงานแต่งงานให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอแบบหลอกๆ เพื่อวางแผนให้ทุกคนได้กลับไปเจออาม่าที่เมืองจีนเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อเป็นการสั่งลา แต่ทุกคนต้องห่้ามบอกอาม่าเรื่องอาม่ากำลังจะตาย นั่นแหละ ตลกร้ายคือ ทุกคนต้องทำสีหน้าชื่มยินดีมีความสุขในงานแต่งงาน และเวลามานั่งทานข้า่วกันพร้อมหน้าพร้อมตาในครอบครัว
.
นึกภาพครอบครัวคนจีนนะครับ เวลาเจอกันก็จะไปทานข้าวกันในเหลา ล้อมวงโต๊ะกลมๆ อาหารใส่ถาดหมุนๆวนๆกินกัน และก็จะคุยสารทุกข์สุขดิบกันในวงศ์ ห้ามคุยเรื่องไม่ดี ห้ามพูดเรื่องไม่เป็นมงคล คนแก่ๆก็จะระลึกความหลัง หลานๆได้ฟังนึกออกก็จะอมยิ้ม แต่สำหรับบิลลี่ เธอรักและโตมากับอาม่า เธอแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เป็นการกินข้าวในครอบครัวที่หลายๆคนต้องแอบไปร้องไห้ แน่นอนว่า อาม่ายังเป็นอาม่าคนเดิม ที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะตาย อาม่าก็ยังเจ้ากี้เจ้าการ จะต้องดูแลงานเลี้ยง และสำคัญที่สุดคือดูแลอาหารการกิน คือคนจีนเนี่ย ให้ความสำคัญกับเรื่องกินมากที่สุด การที่เราได้เห็นภาพบรรยากาศการกินข้าว กินเลี้ยงกันในวงศ์ตระกูล ที่คนเยอะๆแบบนี้ สิ่งหนึ่งที่รู้สึกนอกจากความวุ่นวายก็คือความอบอุ่น แต่สิ่งที่นำมาซึ่งความขัดแย้งในใจคือ ทุกคนกำลังโกหกอาม่า โกหกตัวเอง และอาม่าเอง ควรจะมีสิทธิได้บอกลาทุกๆคนก่อนที่ตัวเองจะตายจริงไหม?
.
เกี่ยวกับเรื่องความตาย แน่นอนว่าเราหนีมันไม่พ้น และบางครั้งเป็นนี่แหละที่ดูจะเดือดร้อนกว่าคนที่กำลังจะตายเสียอีก หนังอาจจะว่าด้วยเรื่องราวของการโกหกเพื่อให้คนที่กำลังจะตายได้สบายใจ เพราะทุกคนเชื่อว่า มะเร็ง มันจะลุกลามถ้าคนป่วยเครียด การไม่รู้อะไรเลย อาจจะทำให้คนป่วยมีอายุยืนยาวกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่ความเชื่อก็คือความเชื่อ อาม่าก็ยังรักหลาย อาม่าก็ยังคงอบอุ่นกับหลานๆเหมือนเดิม ลูกหลานที่ข้ามน้ำข้ามทะเลกับมาเยี่ยมอาม่าทุกคนต่างฟูมฟายและระลึกถึงอาม่า และไม่มีใครอยากให้อาม่าตาย ความฟูมฟายนี่แหละมันคือจริตของคนเอเชีย ที่ให้ความสำคัญกับญาติพี่น้องมาก
.
ตัวหนังเนี่ย ขอบอกเลยว่ามันถูกที่ถูกจังหวะ แบบไม่แปลกใจเลยที่มันขึ้นมาเป็นตัวเต็งหนังออสการ์ปีนี้ บทพอหนังมันจะดี มันก็เพอเฟคสมบูรณ์แบบขึ้นมาอย่างมีคลาสมากๆ ทั้งเสียงดนตรีประกอบ ซาวด์ประกอบ เพลงประกอบมากมายหลายภาษา เสียงโอเปร่า มันทำให้หนังดูมีคลาส ดูแพง และดูโคตรจะสมบูรณ์แบบ บทสนทนาคมคาย จังหวะจะโคนดี และดูเปี่ยมไปด้วยชั้นเชิง แต่นั่นก็จะสมบูรณไปไม่ได้เลยถ้าไม่ได้การแสดงของนางเอก อะควาฟีน่า (เพื่อนนางเอกจากเรื่อง crazy rich asian ) คือบท บิลลี่ ของอะควาฟีน่าเนี่ย ว่ากันว่าน่าจะได้เข้าชิงออสการ์นำหญิงแน่นอน บทนางเรียบมากแต่ลึกมาก มันซับซ้อนและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความสับสน ทั้งจะต้องแสดงออกว่าดีใจมีความสุขที่ได้อยู่กับอาม่า ไหนจะต้องปิดบังความจริง และสับสนเรื่องการโกหก คือนางมีความซับซ้อนทางอารมณ์สุดๆ แต่สีหน้าจะต้องเรียบเฉย และดูเหมือนคนอารมณ์ไม่ค่อยดีตลอดเวลา มันมีความกังวลในสายตา อีห่า ยากฉิบหาย แต่นางเล่นได้ลึกมากอ่ะ ส่วนอาม่าไน้ไน้ ที่รับบทโดย Shuzhen Zhao พูดเลย เป็นอาม่าที่ดูอบอุ่นและน่ารักมาก ดูแล้วคิดถึงอาม่าตัวจริงๆที่อยู่ที่บ้านนั่นแหละ การแสดงอินเนอร์มาเต็มแบบถ้าได้ชิงสมทบหญิงจะเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากกกกก
.
หนังมันเรียล บีบอารมณ์ และเรียกน้ำตาแบบค่อยๆปริ่ม ค่อยๆซึมออกมาแบบไม่พรั่งพรูและไม่ยัดเยียดเลย มันเรียล มันธรรมชาติ และมันงดงาม โดยเฉพาะฉากสุดท้ายกับเพลงที่ขึ้นมา ขอไม่เล่าละกัน เป็นซีนหนึ่งในหนังที่ดีที่สุดในชีวิตที่เคยดูมาเลย ส่วนตัวหนังมันเข้าถึงอารมณ์ผมมาก ดูแล้วคิดถึงบรรยากาศเก่าๆในครอบครัว ที่มันคงยากจะกลับมาแล้ว เพราะแต่ละคนก็จากลากันไปหลายคนแล้ว ผมให้ 9.5/10 ครับ
หนังเข้า Sneak Preview 14-18 ธันวาคม รอบสองทุ่มนะครับ และฉายจริงก็ 19 ธันวาคม 2562 นี้ครับ ไปดูกันเยอะๆเถอะ ภาวนาให้รายได้ปังๆ อยากให้คนไทยไปดูอะไรแบบนี้กันมากๆ เค้าจะได้มีกำลังใจเอาหนังดีๆแบบนี้เข้ามาฉายเยอๆ
