關於 hidden through time answer ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

〈為什麼沒辦法跳脫框架思考？〉

我在一次帶領企業創新工作坊的過程當中，有一位主管問我，會議上大家一起討論提案，常常會發現，有些同事總是能夠突破框架，但是，大多數人還是在既有的框架中去找答案，以致於很難突破現有框架，怎麼辦？

社會學家 威廉薩姆納 William Summer 提出「群體內偏好 In-group Favoritism」，認為人們天性會組成群體，並會偏愛與自己有共同點的人事物。這會導致大多數團隊會議很難跳脫原有框架，我建議大家練習兩個方法：

第一個方法就是，刻意找「不同意見」的人討論
在關鍵議題上，召集幾位熟悉領域的原有團隊成員之後，還必須再找幾位與你觀點不同的人來進行腦力激盪，具體的做法可以是，你先用3分鐘以內的時間向他們簡述這個議題，再請他們針對這個議題提出質疑與提出他們所看見的問題，至少必須收集10個以上的問題，再從這些問題當中篩選出來「你從未想過」或是「從未有人問過」的問題，最後再跟原來熟悉領域團隊的成員，針對這些篩選出來的問題找到克服挑戰的創新觀點與方案，這樣做的話，可以有效傾聽「否定」的回饋與意見，並且重新思考與定義問題，往往會有跳脫框框的新靈感出現。

第二個方法就是，刻意向「不懂」的人或是向「年輕世代」學習
通常既有團隊的意見領袖都是經驗資深的前輩，而經驗資深前輩的優點就在於經驗豐富，同時潛在的危機就是因為經驗太多豐富而難以跳脫框框，這個時候如果我們可以向年輕人學習，理解年輕人的觀點，以及向原本不熟悉或不懂你這個議題的人請教，這樣做的話，可以有效激盪不同世代的思維，也能進而重新思考因為太熟悉而忽略的潛藏問題，往往也會有跳脫框框的新靈感出現。

所以，為什麼沒辦法跳脫框架？簡單來說，想要有突破框架的思考，必須要刻意尋找「不同觀點」的人，以及向年輕世代或不熟悉的人學習。

各位早安，功夫老師鼓勵大家平時多練習突破框架的思考，可以培養自己創新新思維的能力。



When I was leading a corporate innovation workshop, a supervisor asked me that everyone discussing proposals together at the meeting often found that some colleagues can always break through the framework, but most people still go in the existing framework Looking for the answer, it is difficult to break through the existing framework, what should I do?

Sociologist William Sumner proposed "In-group Favoritism", who believes that people naturally form groups and prefer people and things that they have in common. This will make it difficult to break away from the original framework for most team meetings. I suggest you practice two methods:

The first method is to deliberately discuss with people with "different opinions"
On key issues, after convening a few original team members who are familiar with the field, you must also find a few people with different opinions to brainstorm. The specific method can be that you first use them within 3 minutes Briefly describe this topic, and then ask them to question this topic and raise the problems they see. At least 10 questions must be collected, and from these questions, select "You never thought about it" or "No one has ever thought about it." Finally, we will find innovative ideas and solutions to overcome the challenges with the members of the team who are familiar with the field. If we do this, we can effectively listen to "negative" feedback and opinions, and rethink and rethink When defining problems, there are often new inspirations out of the box.

The second method is to deliberately learn from people who "do not understand" or from the "young generation"
Usually the opinion leaders of existing teams are experienced seniors, and the advantage of experienced seniors lies in their rich experience. At the same time, the potential crisis is that it is difficult to get out of the box because of too much experience. At this time, if we can learn from young people , Understand the perspectives of young people, and ask people who are unfamiliar with or do not understand your topic. If you do so, you can effectively stimulate the thinking of different generations, and you can also rethink the hidden problems that are too familiar and overlooked. There will be new inspirations out of the box.

So, why can't we get out of the framework? Simply put, if you want to think beyond the framework, you must deliberately look for people with "different views" and learn from the younger generation or unfamiliar people.

Good morning, everyone, I encourage everyone to practice thinking that breaks the framework more often, so that you can cultivate your own creative and new thinking ability.

大家早安。

No.3 2021-01-06 劉恭甫-功夫老師
https://jackyliu.net/a21003/

Speak Shalom Even in the Face of Death

“The woman conceived, and bore a son at that season, when the time came around, as Elisha had said to her. When the child was grown, one day he went out to his father to the reapers. He said to his father, “My head! My head!” He said to his servant, “Carry him to his mother.” When he had taken him, and brought him to his mother, he sat on her knees until noon, and then died. She went up and laid him on the man of God’s bed, and shut the door on him, and went out. She called to her husband, and said, “Please send me one of the servants, and one of the donkeys, that I may run to the man of God, and come again.” He said, “Why would you want go to him today? It is not a new moon or a Sabbath.” She said, “It’s alright.” Then she saddled a donkey, and said to her servant, “Drive, and go forward! Don’t slow down for me, unless I ask you to.” So she went, and came to the man of God to Mount Carmel. When the man of God saw her afar off, he said to Gehazi his servant, “Behold, there is the Shunammite. Please run now to meet her, and ask her, ‘Is it well with you? Is it well with your husband? Is it well with your child?’” She answered, “It is well.” When she came to the man of God to the hill, she caught hold of his feet. Gehazi came near to thrust her away; but the man of God said, “Leave her alone; for her soul is troubled within her; and Yahweh has hidden it from me, and has not told me.” Then she said, “Did I ask you for a son, my lord? Didn’t I say, ‘Do not deceive me’?” Then he said to Gehazi, “Tuck your cloak into your belt, take my staff in your hand, and go your way. If you meet any man, don’t greet him; and if anyone greets you, don’t answer him again. Then lay my staff on the child’s face.” The child’s mother said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So he arose, and followed her.” (2 Kings‬ ‭4:17-30‬ ‭WEB‬‬)

The Shunammite woman didn’t declare that her son was dead.

Even when she saw something as traumatizing as her son dying in her arms, she restrained from confessing death.

In the Hebrew, when asked by her husband and Gehazi, her replies were both just one word: “Shalom”.

She declared completeness and wholeness—this includes peace, health and prosperity.

Why didn’t she tell anyone that her son had died (not even to Elisha)? It was because she still had faith that Elisha could raise him back to life.

She kept the faith and confessed shalom, even when her heart was broken and her mind and emotions must have been in shock.

Faith plus persistence pays off. The Shunammite woman was consistent in consenting for Yahweh to make “shalom” a reality in her son’s life.

She eventually received her son, whom Elisha raised back to life through the power of God.

“He called Gehazi, and said, “Call this Shunammite!” So he called her. When she had come in to him, he said, “Take up your son.” Then she went in, fell at his feet, and bowed herself to the ground; then she picked up her son, and went out.” (2 Kings‬ ‭4:36-37‬ ‭WEB‬‬)

When death is staring at you in the face, can you still declare “shalom” to that situation? If God can even raise the dead, then there is nothing impossible for Him.

Speak life and believe that God can reverse the death and bring in restoration of life. Today, you don’t need a prophet like Elisha before miracles can manifest. Every born-again believer has the authority in Jesus’ name to speak by faith and see miracles happen. However, many do not know this because they aren’t familiar with the Scriptures and what it says about their inheritance and birthright in Christ.

It’s no wonder that my favorite greeting or declaration of blessing is simply “shalom”. It is a wonderful, all-encompassing blessing of life. Speak shalom over your body, your family, your livelihood, your ministry, and your life today!

A prophet that is greater than Elisha has come, and His name is Jesus! See God’s Grace and love for you in the 37 recorded miracles of Jesus Christ and be equipped with revelational knowledge to receive many miracles in your life: https://www.miltongoh.net/store/p21/messiahs-miracles-the-power-of-having-faith-in-jesus-christ-milton-goh.html

1
ผมไม่เชื่อว่ามนุษย์จะทำได้ทุกอย่าง

แม้เชื่อว่าถ้ามีวินัยและความพยายาม มนุษย์สามารถทำในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้กระทั่งสำเร็จ แต่ก็ไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำทุกอย่างได้ดีในเวลาเดียวกัน

หนึ่งเรื่องที่ทุ่มเท เรากำลังแลกกับหนึ่งเรื่องที่ปล่อยมือไป

งานจึงช่วงชิงเวลาจากความสัมพันธ์ การหาความรู้จึงยื้อยุดเวลากับการออกกำลังกาย เฮฮากับเพื่อนฝูงจึงแย่งเวลากับห้วงสงบเมื่ออยู่ตามลำพัง

เรามัก 'เห็น' คนที่ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ดี เพราะเมื่อทำได้ดีแสงสปอร์ตไลท์จะจับจ้องไปที่ตัวเขา ผู้คนในสื่อจำนวนมากคือคนที่ประสบความสำเร็จ แต่ที่จริงมีวงเล็บต่อท้ายว่า (ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง) สำหรับบางคนอาจสำเร็จหลายเรื่อง กระนั้นก็มีวงเล็บอยู่ดีว่า (แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องในชีวิตหรอก)

เพราะหนึ่งความสำเร็จนั้นแลกมาด้วยการยอมเสียอะไรไปบางอย่าง สิ่งที่เขาเสียไปเราอาจไม่เห็นและไม่รู้

ขณะที่คนที่จัดสมดุลชีวิตได้ดีอาจไม่ใช่คนโดดเด่น เพราะเขาอาจไม่เก่งเป็นที่หนึ่ง แต่เก่งพอประมาณ มีความสุขกับชีวิต และมีเวลากับเรื่องที่ตัวเองอยากทำ รักษาสัมพันธ์ได้กลมกล่อม คนแบบนี้ถ้าให้คะแนนในด้านต่างๆ อาจประมาณ 7 คะแนน แต่ทุกช่องไม่มีต่ำกว่า 7 จึงไม่ค่อยมีใครสนใจเขา

ท่ามกลางการรับรู้ผ่านสื่อ เรามักให้ความสนใจกับคนที่ได้คะแนนเต็ม 10 หรือทะลุไปถึง 15 ในด้านใดด้านหนึ่ง แต่เราไม่มีวันรู้เลยว่าถ้าต้องกรอกคะแนนให้ตัวเองในช่องอื่น เขาจะกรอกคะแนนเท่าไร เป็นไปได้ว่าบางช่องอาจได้แค่ 2 คะแนนจากเต็มสิบ

...

2
เป็นไปได้ไหมว่าการรับรู้เช่นนี้ทำให้เราอาจเป็นคนที่มีคะแนนเต็มสิบอยู่ตลอดเวลา และถ้าเป็นไปได้เราก็อยากเต็มสิบในทุกช่องของชีวิต

งานดี กีฬาเด่น ครอบครัวสุขสันต์ จิตใจสดใส เที่ยวก็ได้ไป หนังก็ได้ดู ดนตรีได้เล่น ดำน้ำลึก ฝึกปีนผา เป็นอาสาเพื่อชุมชน อ่านหนังสือร้อยเล่มต่อปี พูดบาลีคล่อง อ่านสเปนออก จัดดอกไม้เป็น คิดเห็นเป็นนวัตกรรม ก้าวทันเทคโนโลยี มีสตาร์ทอัพยูนิคอร์น สอนลูกให้เก่งกว่าลูกข้างบ้าน เบิกบานเป็นอิสระทางการเงิน ฯลฯ อีกมากมาย

เรานำเอาคุณสมบัติ 'เต็มสิบ' ของทุกคนทุกเรื่องราวที่เสพมาวางไว้บนบ่าตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แรงปรารถนานั้นบอกว่าฉันอยากเป็นให้ได้

ความคาดหวังมากมายกับตัวเองอาจนำพาความคาดคั้นเพื่อดึงศักยภาพสูงสุดของเราออกมาในทุกมิติโดยเชื่อว่ายังมีอีก 'หลายก๊อก' ซุกซ่อนอยู่ในตัวเรา ราวน้ำพุไม่มีวันเหือด

...

3
กระนั้น, ความจริงมีอยู่ว่า พลังและเวลาของมนุษย์มีจำกัด

เมื่อทุ่มให้กับอะไรสักอย่างย่อมมีบางอย่างถูกปล่อยปละไป-\-\นี่คือสัจธรรมอันมิอาจเลี่ยง

การพยายามประคับประคองทุกอย่างเอาไว้ด้วยสองมือกับยี่สิบสี่ชั่วโมงที่มีเท่าเดิมมีโอกาสที่จะสร้างบาดแผลในใจให้เกิดขึ้น ยิ่งนานก็ยิ่งบอบช้ำและลงลึก

ผมค่อยๆ เข้าใจผ่านประสบการณ์ปรารถนาฉวยคว้าทุกอย่างไว้และทำให้เต็มที่ที่สุดด้วยคำตอบง่ายๆ กับตัวเองว่า-\-\มึงทำไม่ได้หรอก

ประหลาดแท้! ทันทีที่ยอมรับว่าเราทำทุกอย่างให้เต็มสิบไม่ได้หรอก ทันใดนั้นภูเขายักษ์นาม 'ความคาดหวัง' ก็ไหลหล่นลงจากบ่าหายวับไปกลายเป็น 'ที่ว่าง' ให้ผมเลือกสิ่งที่อยากนำมาวางไว้บนบ่าของตัวเองใหม่

ไม่ใช่ 'ทุกอย่าง' อีกต่อไป แต่เป็นเพียง 'บางอย่าง' ที่สำคัญในช่วงเวลานี้

บางอย่างที่ยังไม่ต้องทำให้สำเร็จตอนนี้ ผมเลื่อนเวลาออกไปก่อน หากต้องกรอกคะแนนมันอาจจะเป็น 0 ในตอนนี้ เช่น หนังสือบางเล่มที่ตั้งใจเขียนให้เสร็จภายในปลายปีนี้ ผมลองพักวางไว้และจะใช้สมาธิตั้งใจเขียนให้จบภายในปีหน้าแทน เมื่อคิดได้ก็เบาใจไปเยอะ

...

4
"ค่อยๆ สำเร็จทีละเรื่อง" คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ เพราะสำเร็จพร้อมกันทุกเรื่องนั้นกดดันตัวเองเกินไป เรามีชีวิตยืนยาวพอที่จะให้เรา "ค่อยๆ ทำ" ระหว่างน้ันจะได้ใช้เวลาไปกับมิติอื่นในชีวิตไปพร้อมกันด้วย

เมื่อเลือกน้อยสิ่งเราจะใส่ใจและใส่พลังลงไปกับมันได้มากขึ้น สำคัญกว่านั้น, เราจะมองเห็นตัวเองตามความเป็นจริงมากขึ้นว่า "มึงไม่ใช่ซูเปอร์แมน" และที่สำคัญที่สุดคือ-\-\เราไม่ต้องเป็นซูเปอร์แมน

เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ที่เกลี่ยคะแนนชีวิตในช่องต่างๆ ให้มีค่าเฉลี่ยที่น่าพอใจ จากเคยมีช่องที่ได้ 15 เต็มสิบ ก็เกลี่ยมาให้กลายเป็น 7 คะแนน แล้วแบ่งคะแนนไปใส่ช่องที่เคยเป็น 0 หรือ 2 ให้กลายเป็น 7 แทน

คนอาจไม่ปรบมือให้เราหรอก เพราะช่องที่คะแนนเพิ่มขึ้นนั้นอาจไม่มีใครเห็นหรือรับรู้ แต่ตัวเรารับรู้อยู่ด้วยหัวใจที่เป็นสุขขึ้น เสียงหัวเราะของคนรอบตัวที่เรามีเวลาได้ฟังบ่อยขึ้น มิตรภาพที่แน่นแฟ้นกว่าเดิม

ที่สำคัญ, เราไม่รู้สึกกดดันตลอดเวลา ซึ่งจะว่าไปอาจไม่มีใครกดดันเราเลย แต่เป็นตัวเรานั่นเองที่กดดันให้ตัวเองต้องเก่งทุกด้าน ทำทุกสิ่ง และสำเร็จทุกอย่างมากเกินไป

...

5
กระนั้นก็ใช่ว่าการทำเช่นนี้จะไม่ต้องแลกกับอะไรเลย แลกสิครับ แลกเหมือนกัน มันแลกกับการที่กลายเป็นคนที่ไม่สำเร็จมากมาย ไม่โดดเด่นนัก ไม่เป็นซูเปอร์แมน

เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องช่วงเวลาของชีวิต บางช่วงของชีวิตเราอาจไม่พร้อมแลก แต่บางช่วงเราก็อาจอยากแลก และไม่อยากเป็นซูเปอร์แมนอีกต่อไปแล้ว

สำหรับผม, ซึ่งผ่านช่วงวัยหนุ่มอันร้อนแรงลุกโชนมาแล้ว, ข้อดีที่สุดของวัยสี่สิบปีคือการยอมให้ตัวเอง 'ไม่ทำ' หรือ 'ไม่สำเร็จ' หรือ 'ไม่เก่ง' บ้างในบางเรื่อง เพื่อใช้เวลาไปกับสิ่งอื่นที่สำคัญไม่น้อยกว่ากัน เช่น ความสงบในใจ การใช้เวลากับพ่อแม่ที่แก่ชราลง และเสียงหัวเราะของเพื่อนเก่าที่เข้าใจกัน

ในวัยหนุ่มกว่านี้ผมชอบตัวเลข 10 และอยากดันตัวเองให้ทะลุไปถึง 11 หรือมากกว่านั้น แต่ในวัยนี้ผมชอบตัวเลข 7 ซึ่งถ้าเป็นคะแนนสอบก็คือ ผ่านมาได้แบบกำลังดี และเมื่อทุกวิชาได้ 7 แล้ว เราก็ไปเน้นในบางวิชาในบางเทอมให้ได้ 10 สักครั้ง ทีละเรื่องก็พอ เท่านี้ก็เป็นชีวิตที่น่าพอใจ

ผมทบทวนเรื่องนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ ว่า สิ่งที่เรากำลังทุ่มพลังและเวลาให้นั้น เราแลกมันกับอะไร

และมันคุ้มหรือไม่ที่เราจะแลก
1
I don't believe humans can do anything.

Even though I believe that if discipline and effort, human beings can do what seems impossible, even succeed, but they don't think one person will do everything well at the same

One dedicated story. We are in exchange for one that let go.

So the job takes time from the relationship. Finding knowledge, so I hold on time with exercise. Fun with friends. So I steal time with peace when they are alone.

We always 'see' people who do something well because when we do well, spotlight will stare at him. Many people in the media are successful people, but in fact, there is a parence (in something) for Some people may accomplish many things. There is a bracket (but not everything in life)

Because one success comes by losing something. What he lost, we may not see and not know.

While a person who balances life well may not be outstanding because he may not be good at first, but moderately, happy with life and have time with what he wants to do. Keep relationship. This kind of person. If you rate in different aspects, it may be approx. 7 POINTS BUT EVERY CHANNEL IS NOT LESS THAN 7 so nobody cares about him.

In the midst of media awareness, we often pay attention to people who score 10 or through 15 on one side. But we never know how much points to fill in other fields, they will fill in other points. It's possible. The channel may only get 2 points out of ten.

...

2
Is it possible that perception like this makes us to be the one with a full ten score all the time? and if possible, we want to be full ten in every channel of

Good work, Sports, happy family, bright mind, you can travel, go to movies, watch music, play scuba diving, practice climbing, volunteer for the community, read a hundred books a year, speak bali fluently, read Spain, arrange flowers as an innovation, move in time for technology Cuddle unicorns teach kids to be better than the kids next door. Cheerful, financially independent, etc.

We bring the 'full ten' qualities of everyone. Every story that I use on my shoulder unintentionally, but the desire says I want to be.

Many expectation with ourselves may bring out our highest potential in every dimension, believing that there are 'many taps' hidden in us. The Fountain will never be seen.

...

3
However, the truth is that human power and time are limited.

When you give to something, something will be released -\-\ this is the cuddle truth that cannot avoid.

Trying to hold everything with two hands and twenty-four hours with the same. There is a chance to create wounds in your heart. The longer it takes, the more traumatized and deep.

I slowly understand through experience, desire, seize everything and do my best with a simple answer to myself -\-\ you can't do it.

So weird! As soon as I admit that we can't do everything to the full ten, suddenly a giant mountain named ' expectation ' fell from my shoulder. Cuddle baht to become ' space '. Let me choose what I want to put on my shoulder.

NOT ' everything ' anymore, but just ' something ' that matters in the moment.

Something that hasn't had to be accomplished. Now I have to postpone the time. If I have to fill out the score, it may be 0 now. Such as some books that I intended to finish writing by the end of this year. I tried cuddle put it and I End of next year instead. When I think about it, it's too light.

...

4
" gradually successful one by one " is what I learned because everything is done together. It's too pressure on ourselves. We live long enough to " slowly do " between cuddle am so that we can spend time with other dimensions in life together.

When we choose less, we will pay more power and put more energy. More important, we will see ourselves in fact that "you are not superman" and the most important thing is -\-\ we don't have to be superman.

I am a normal human being who spreads life in various channels to have a satisfying average. There was a channel that got 15 full of ten, it into 7 points and then divided the points to the channel that used to be 0 OR 2 Let's become 7 instead

People may not applaud us because the channel where the score may not see or know, but we know with a happier heart. The laughter of those around us have more often. Stronger friendship.

Most importantly, we don't feel pressure all the time. No one may pressure us, but it's me who pressure ourselves to be good at all aspects. Do everything and accomplish everything too much.

...

5
It's not that doing this doesn't have to exchange for anything. It's the same. It's in exchange for becoming a lot of unsuccessful. Not outstanding, not superman.

This is a moment of life. Some of our lives may not be ready to exchange, but sometimes we may want to trade and don't want to be superman anymore.

For me, who has passed the hot young age, the best thing of forty years old is to allow myself to ' not do ' or ' unsuccessful ' or ' not good ' in some things to spend time with other things that matter. Less, such as peace in mind, spending time with older parents and laughter of old friends who understand each other.

At a younger age, I like the number 10 and I want to push myself through 11 or more. But at this age, I like the number 7 which if it's a test score, it's good and when all subjects are fine. 7 and we go to focus on some subjects in some semester. 10 once at a time. This is enough. This is a satisfying life.

I review this more and more often what we are giving power and time we trade it for.

And is it worth us to tradeTranslated

■■■■Vocal■■■■■■■■■■
Umikun Twitter : @Umibabe
Piko Twitter : @piko_niconico
■■■■■■■■■■■■■■■■■■

Camera By Sam (Home Sessions)
https://www.youtube.com/user/homesessionsjapan

Mix and Sound arrangement By Toshihiro
@Toshihiro1120

Video Edit By Umikun
Umikun Instagram : http://instagram.com/umi_kun_
FaceBook : https://www.facebook.com/umikunnopage

■■■■■■■■■English Lyrics By frost@_xfrostx■■■■■■■■■■■■■■■
Too many times I have lied and now it’s where I can no longer hide
With no law to excuse me this time, there’s no grace to save me from my crime

Things won’t get better today, everything is simply going array
Slipping into depravity, without knowing what had disappeared from me

Come here
Don’t go away
Stay

“I’ve hidden it away”

Mayday! Even if it comes down to me, don’t even hold me tight just set me free
Mayday! Once it all comes down to me, all I’ll ever need is for you to laugh at me

(Say Whoaa…)

I know I’m nothing but the shell of an empty ghost

(Say Whoaa…)

I know my forsaken lies will never leave me so
Hey

NO is the answer I’ve tried, but somehow YES is all I replied
Behind all the regrets I’ve had, I’ve learned innocence’s only another scam

Acting the victim’s fine too, just cover it up with a prayer, we’re through
No control over how much I say, not realising I was digging my grave

And guilt is clear as day
So grey

With my act I’ll go astray

Mayday! Don’t stop, just chide away! Honesty’s a trait that’s just a dream to me
Mayday! Don’t stop, just judge away! Until the end I’ll remain with my selfish ways

(Say Whoaa…)

I know I’m nothing but the shell of a deviant ghost

(Say Whoaa…)

I know my life is a blank void left empty so
Hey

Wishing for everything I didn’t own, I met a me that wasn’t me I’ve ever known
Even then I continued moving on, a forever never-ending night without a dawn

Love me for everything I’ll never own, Me with all my ego-selfishness I’ve shown
Can you really see who I’ve truly been
A lone poisoned clown behind a screen

Mayday! Even if it comes down to me, don’t even hold me tight just set me free
Mayday! Once it all comes down to me, all I’ll ever need is for you to laugh at me

Mayday! Don’t stop, just chide away! Honesty’s a trait that’s just a dream to me
Mayday! Don’t stop, just judge away! Until the end I’ll remain with my selfish ways

Mayday! Show the world for who I am, for my world’s just about to meet its end
Mayday! Dance with me this one last time, did you realise from the start I’m not who I really am?

Ah…

I know I’m nothing but the shell of an empty ghost
I know my forsaken lies will never leave me so

I know I’m nothing but the shell of a deviant ghost
I know my life is a blank void left empty so

Too many times I have lied and now it’s where I can no longer hide
With no law to excuse me this time, there’s no grace to save me from my crime
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■